MENİM TENHA GÖZELİM.

Afa. Q

Bölüm 15.

Nazendenin feryadı qarşısında Camal özünü tamam itirirdi. Döze bilmirdi onun bu halına.
- Naz, yalvarıram etme bele. Mene güven qurban olum.
- Besdi besdi.
Nazende ağlayır, qışqırır, daha berk vururdu.
- Güvenmirem, el çek menden. Berbad heyatımı daha beter hala getirdin. El çek artıq menden. Menim heyatım düzelmir, düzelmeyecek de Camal. (Sesini nisbeten qısaraq davam etdi) Başa düş artıq düzelmek evezine her şey daha da çıxmaza düşür. Yalvarıram artıq menden uzaq dur.
- Mene öl de, ölüm amma uzaq dur deme. Bu qeder vaxt senin hesretinle yaşamışam. Artıq mümkün deyil.
Camal Nazendeden sözün esl menasında sevgi dilenirdi... Gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı. Camalın göz yaşını gördüyünde Nazende susub qalmış qolları yana düşmüşdü.
- Camal, oğlum sizde alınmaz. Get artıq burdan. Ananın ahı ve narazılığı üzerine yuva qurulmaz, qursanız da xoşbext ola bilmezsiz get burdan.
Güler xanımın asta sesle dediyi sözler qarşısında her ikisi terpenmeden bir - birine baxırdı. Yolun sonuna çatmışdılar... Bunu bilmek ikisininde qelbini paramparça edirdi. Çünki onların mehebbeti çox derin idi. Bir - birilerinin yaşlı gözlerinde yox olurdular.
- Yenemi sensizlik?
Camalın çaresizce verdiyi suala heç bir cavabı yox idi Nazendenin. Başını eyib baxışlarını torpağa sabitledi.
- Meni heç düşünmürsenmi Naz? Bu hesrete nece dözerem?
Nazendenin susması Camalın eseblerini tarıma çekirdi. Qollarından yapışıb qışqırmağa başladı.
- Bes men ne olacam? Mene heç yazığın gelmirmi?
- Meni başa düş. Men bu saatdan sonra deyil evlenmek adını bele çeke bilmerem.
- Başa düşmürem, düşmeyecem de.
Camal biranda Nazendenin elinden tutub çekişdirmeye başladı.
- Gel menimle.
- Hara? Camal burax elimi... Ne edirsen burax.
Camal Nazendenin çığırışlarına mehel qoymadan elinden tutub çekişdirerek heyetden çıxdı.
- Ay bala, ne edirsen?... Burax qızı, burax.
Güler xanımın da qışırıqlarını eşitmezden gelerek iti addımlarla Cemilegile teref

[1] 2 3 ... 6 >>