ikinci defe evlensin. Öz qanından, öz canından övlad sahubi olsun.
Fereh xanım Nazendenin bayaqdan qıvranaraq övladlıq götürmek istediyini deyeceyini zenn etmişdi. Hetta üreyinde buna etiraz edecek cümleler hazırlayırdı. Amma yanılmış ve sözün esl menasında şok olmuşdu. Hetta teeccübden ağzı açıq qalmışdı desek yerine düşer. Çünki bunu heç gözlemirdi. Bu fikir öz ağlına gelmemiş deyildi. Onun teeccübüne sebeb olan bunu mehz Nazendenin teklif etmesi idi. Özü, qızları ya da ele Camal bele bir şey istediyini deseydi teeccüblenmezdi amma indi Nazende deyirdi. Yeni özü öz elleri ile üstüne günü getirmek isteyirdi. Bunu ancaq heqiqeten seven bir qadın ede bilerdi.
- Sen ne dediyinin ferqindesen?
- Ferqindeyem... Yaşımız ötüb keçir Fereh xala. Camalın yaşıdları az qala nevelerini mektebe aparıb getirir. İkimizin uşağımız olmursa bir kenarda oturub talehimize razı olası deyilik. Elbet burda da var bir hikmet.
- Nazende, sen nece bir üreye sahibsen?
- Camal ile dolu bir üreye.
Araya derin bir süküt çökmüşdü. Bu Nazende üçün heç de asan bir şey deyildi. Sevdiyi adamı başqa bir qadınla paylaşmaqdan söhbet gedirdi. Amma başqa çıxış yolu görmürdü. Camal onun ikinci heyat yoldaşı idi ve bir daha boşanıb başqası ile evlenesi deyildi. Ancaq Camal bunu ede bilerdi hem de heç ayrılmadan.
- Sen buna razı ola bilersen?
- Xalacan, men sizin tereddütlerinizi başa düşürem. İnanın ki, çox düşündüm. Xala, men Camalı çox sevirem, her şeyden çox. Men ona övlad vere bilmiremse Camal uşaqsız qalası deyil. Razıyam... Onun övladları menim gözümün nuru olacaq.
- Yaxşı bes Camalı nece razı salacayıq? Bunu qebul etmeyecek.
- Edecek... Etmelidi... Başqa yol yoxdu. Menim qüsuruma göre Camal tenha qalmamalıdı.
- Bu senin qüsurun deyil. Bu sözü birde eşitmeyim.
Nazende yavaşca başını yelledi.
- Sizden istediyim men bu meseleni açdığım zaman mene destek olun.
- Camal razı olmayacaq.
- Bilirem... Amma ne olur olsun onu razı salmalıyıq.
Nazende cümlesini tamamlayıb ağır addımlarla otağına

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>