qalxarken Fereh xanım arxasıyca qızı süzdü. Ona etdikleri ağlına geldikce qadın vicdan ezabından qovrulurdu. Nazendenin gücüne heyran qalmamış deyildi. Neler yaşamışdı yene de öhdesinden gelmeyi bacarmışdı. Onun yerinde başqası olsaydı bacarardı? Yox elbette çoxdan alın yazısı ile barışıb bir kenarda oturmuşdu. Özünü biranlıq Nazendenin yerine qoydu ve nece çetin olduğunu anlaması çox çekmedi. Qadınlıq qururunu ayaqlar altına atmışdı Nazende. İndi daha yaxşı başa düşürdü onların mehebbetini. Bunun üçün gecikmiş olsa da artıq başa düşürdü.
Nazende otağına keçib qapını bağladıqdan sonra olduğu yere çökdü. İçinde yığılıb qalan göz yaşını serbest buraxaraq hönkürmeye başladı. İndi de övlad sevgisine hesret qalacaqdı, indi de bununla imtahan edilirdi. Her şeye, bütün yaşadıqlarına üsyan edercesine ağlayıb üreyini boşaldırdı.
Axşam Camal eve geldiyinde Nazende çoxdan özünü toplamış otaqdan çıxmışdı. Zaur müellim yemek sonrası qardaşının evine qonaq getmişdi. Nazende ise çayları süzüb masaya düzdükden sonra Camalın yanında oturdu.
- Camal, biz sene bir şey demek isteyirik.
Camal gözlerini qıyıb baxışlarını anasının ve Nazendenin üzünde gezdirdi.
- Nese olub?
- Biz... Yeni Fereh xala ve men... Men...
- Naz, de üreyim çekildi.
- Camal, biz senin ikinci defe aile qurmanı isteyirik. Uşaqların olsun.
Camalın elleri titremeye başlamışdı hem çaşgınlıqdan hem de qezebden.
- Hekim demişdi ki, bele bir ehtimal var. Bizde sınayaq belke bu yolla sen ata oldun. Allahın meslehetine şükür, ikimizin olmursa senin olsun. Emin ol ki, men uşaqları çox sevecem.
- Naz, besdi çerenledin! Bu dediklerinin heç biri olmayacaq! Çıxart ağlından. Eger menim uşağım olacaqsa onun anası yalnızca sen olacaqsan.
- Camal, dinle meni...
- Naz!!! Dedim ki, çıxart ağlından. Sözü tekrar eletdirme!
- Qışqırma qıza!
Fereh xanım Camalın qışqırmasına dayana bilmeyib onu susdurmuşdu. Nazende başını eyib için - için ağlamağa başladığında qadını olan qalan esebide tarıma çekildi.
- Qudurmuş...

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>