istemezdi bele bir şey yaşasın. Yasemenle derdleşmek ona yaxşı gelmiş üreyini boşaltmışdı.
Nazende eve çatıb yavaşca qapını açdı. Heyetde heçkim göze deymirdi. Çardaqda ise Camal tek başına buruşub oturmuşdu. Masadakı külqabı siqaret kötükleri ile dolmuşdu. Belli idi ki, çoxdan burda idi.
- Camal, niye tekbaşına oturmusan?
Yaxınlaşıb yanına oturaraq qolundan tutdu.
- Naz,
Camal Nazendeni qucaqlayıb bağrına basdı.
- Bağışla meni, nece razı oldum bilmirem bağışla.
- Etme bele,
Nazende özünü geri çekib üzüne gülüş yerleşdirdi.
- Camal biz çox gözel bir sevgi yaşadıq, tam 15 il dolu - dolu bir heyat. Artıq düşünmeli olduğumuz sonradır... Bundan sonra.
Nazende haqlı idi belkede. Bundan sonra ne olacaqdı, onu düşünmeli idiler.
Günler bir - birini evez etdikce Firengiz bu eve, bu aileye yavaş - yavaş alışmağa çalışırdı. Onun en böyük destekçisi ele Nazende özü idi. 30 yaşı vardı Firengizin, Nazende aralarındakı yaş ferqi ele de çox deyildi. Ancaq buna baxmayaraq Nazende ondan meslehetini esirgemirdi. Çox fağır içine qapalı bir qadın idi. Kim ne dese cavab vermez başnı aşağı salıb öz işi ile meşğul olardı. Onun bu sessiz halının sebebi Nazende üçün maraqlı idi.
- Firengiz, çay süzmüşem gel beraber içek.
Firengiz çardağa keçib oturdu.
- İncimezsense senden bir şey soruşmaq isteyirem?
- Elbette buyur,
- Niye bu qeder sessizsen?
Firengizin dodaqlarında buruq bir tebessüm dolaşdı.
- Eslinde heç bele deyildim. Çox şen deyib - gülen biri idim. Amma yaşadıqlarım meni taman deyişdi. Biz yeni rehmetli heyat yoldaşım Mehdi. Biz eyni mehellede yaşayırdıq. Bir - birimizi çox sevdik, en az sizin qeder... Mehdi evlenib rahat yaşamağımız üçün çox çalışdı. Men ise her zaman sevgi ile onun yolunu gözledim. O, istediyini etdi evlendik. Amma qismetimiz yox imiş. 3 ay sonra onu da itirdim, ondan qalan yadigarı da. Onlarla beraber mende öldüm, ruhumu o mezara defn etdim. Evveller heç danışmırdım, indi az da olsa danışıram.
Nazende elinin tersi ile yanaqlarını qurulayıb

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>