seni... Camalın derdi menim axırma çıxdı bala. Hansınızı düşünüm, hansınıza yanım bilmirem.
Övladını bu halda görmeye hansı ana dözerdi ki? Ele Fereh xanımın da üreyi paramparça idi. Tamam yaşlanmışdılar ikiside. Zaur müellimin tezyiqi tez - tez yükselir, Fereh xanımın ise üreyinde ki, ağrılar yaman şiddetlenmişdi son zamanlar.
Camalın getdiyi günden bu yana üç gün keçmişdi. Ne eve gelir ne de bir xeber gönderirdi. Nazendenin narahatçılıqdan geceler gözüne yuxu getmir sehere kimi yatağında dörd dönürdü. Çox incimişdi ondan. Heç olmasa harda olduğunu bildirmeli idi.
Gece her kes çoxdan yatsa da Nazende yene yuxusuna haram qatmışdı. Sehere yaxın eşitdiyi qapı sesine yerinde irkilerek oturaq veziyyet aldı. Gözlerini otağın qapısına zilleyib gözlerken içeri daxil olan Camalı görmesi ile yerinden sıçrayıb qalxması bir oldu. İncikliyini çoxdan unutmuşdu.
- Camal,
Qaçaraq qollarını boynuna doladı.
- Harda idin? Niye xeber etmedin? Çox narahat oldum.
- Bağışla meni Naz.
Camal qollarını Nazendenin beline dolayıb burnunu onun boyun köküne dayadı.
- Sen menden üzr istemeye yaman alışdın.
Nazendenin yarızarafat sözüne gülümseyib onu daha da özüne sıxdı.
- Çünki sen her zaman haqlı olursan ve men bunu başa düşmekde gecikirem.
Camal yerine uzanıb qolunu Nazendeye doğru uzatdı.
- Gel bura, çox yorulmuşam.
Bu onlarda bir növ adet halını almışdı. Nazende uzanıb başını Camalın sinesine yasladı.
- Harada olduğunu demedin.
- Evden çıxdıqdan sonra çox düşündüm. Sen düz deyirdin, onları bu halda qoyub getmek olmaz. Atam - anam yaşlanıb Firengizi de doğulacaq körpeni de tekbaşlarına qoyub gede bilmerik. Bize ehtiyacları ola biler. Daha sonra qatarla Bakıya getdim. Bizim şirketin bu rayonda balaca filalı var ora keçmek istediyimi dedim. Çox etiraz etdiler amma qebul etdiler. Düzdü maaş az olacaq amma en esası yanında olacam.
- Sen mükemmel bir heyat yoldaşısan.
- Yanılırsan ezizim, mükemmel olan sensen. Sen nece üreye sahibsen men bunu hele de aydınlaşdıra bilmirem.

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>