Sen hele balacasan...
hele öpülmeyib dodaqların.
Hele seni seher yuxusunda
terk etmeyib qonaqların.
Sen hele bilmirsen
nağıllardaki üç alma hara düşdü!?
Senin poza bileceyin qanun
ele kitablardan oxuduğun
yerin cazibe qüvvesidi.
Sen hele bilmirsen ki,
iteleme qüvvvesi de qanundu...
ve yer
bizim hamımızı bir-bir iteleyir.

Sen hele balacasan...
sen bilmirsen daş atıb, baş tutmaq
heyatla mezelenmekdi.
Sen bilmirsen ki, yaşaya bilmemek
ele ölmek demekdi.
Senin hele ağ gelinlik ümidin de var,
senin hele xoşbextlik adlı nağılın...
onlarda olacaq, ağıllım!
Bes sonra...?
Sonra bir otağa pencere olacaqsan,
bir eve xalı,
bir divara resm,
bir adamın ünvanı,
bir ailenin en rahat divanı.
Sonra sen unudacaqsan
adını, yaddaşını
ve tanrıya küsüb,
öz istediyin kimi çekeceksen
gözünü, qaşını.

Sen hele balacasan...
hündürdaban ayaqqabılar
kesmeyib ayağının nefesini.
Bilmirsen o ayaqqabılardan yıxılmaq
ele intihar demekdi.
Sen hele bilmirsen ki,
qırmızıya boyanmış saç
ölümü gözlemekdi.
Hele varsan,
hele qanadların var.
Hele uçmağa göyün,
qonmağa ağacın var.
Hele anan, atan
qardaşın var, bacın var.
Bilmirsen ki,
quşlar qanadlarından ölürler.
Bilmirsen ki, quşlar öleceklerini
hele gülle açılmamış bilirler.

Sen hele balacasan...
sıxa bilersen dünyanı ovucunda.
Baxa bilersen güneşe gözünü qırpmadan.
Senin hele arzuların var
bir "çemodan".
Kirlenmiş duyğular qalmır, balaca!
Her gün bir az daha bulanacaq
ellerin günaha.
Bu ele bir günah ki,
saçını qırxsan da
getmir...
lap darıxsan da...

Sen hele balacasan
ve hele bilmirsen ki,
göz yaşları üreyin maye halıdı
ve gözünden axar üreyin.
Bir gün infarkt deyirler adına,
amma
axırına çıxar üreyin.

Sen hele balacasan...
bax ellerimde kendir getirdim sene,
....
Belke ele, bele qalasan,
he!?

(Bahar Zamanova)