geleni edirdiler. Çünki heç biri o birine qıymırdı.
- Camal,
- Haycan.
- Bayaqdan çox gözel qadınlar keçir. Baxmırsanki?
Nazendenin yarızarafat sözlerine gülümsedi Camal.
- Dünyanın en gözel qadını qollarımdadı. Niye baxım başqalarına?
- Meni hele de sevirsen?
- Aldığım nefes qeder.
- Amma men qocalmışam... Ele sen de.
- Cismimiz qocalıb. Menim ruhum hele de, kendin mektebinde dehlizde senin sinifden çıxmağını gözleyir.
- Meni her gün gözleyirdin?
- Her gün bezmeden, yorulmadan. Sonra seninle dersden çıxıb radiorepleduktorlarda kansertlere qulağ asırıdıq. O deqiqeler menim üçün evezolunmaz idi.
- Menim üçün de eleydi.
Danışarken ikisininde sesinden ne qeder kövrek olduqları duyulurdu.
- Naz,
- Haycan.
- Sende meni sevirsen?
- Çox sevirem. Bu yaşımda bele ilk günkü kimi çox sevirem.
- Ne var ki, yaşımızda?
- Saçımızda bir dene de qara tük qalmayıb heç. Daha ne olsun.
Camalın üzünde buruq bir tebessüm dolaşdı.
- Ne olsun. Hele de sen dünyanın en gözel qadını, men ise en yaraşıqlı kişisiyem.
Nazendenin qeh - qehe sesi etrafa yayıldığında Camal onu daha da özüne sıxdı.
- Naz, qurban olum meni buraxma.
Nazende donmuşdu sanki. Ne danışır ne de terpene bilirdi.
- Eve gedek?
Gücle özünü toplayıb yerinde qımıldandı.
- Gedek.
Çaresizce razılaşmışdı adam... Eslinde getmeyi, bu anı pozmağı heç istemirdi. Eve dönerken hetta evde bele danışmadılar... Bir şeyler mehv olacaqmış kimi... Camal Nazendeni tek qoymasa ve ona daha berk sarılsa esla getmeyeceyini zenn edirmiş kimi bir saniye bele aralanmırdı yanından. O günü sadece yan - yana başa vurub sarılaraq yatdılar.
Gecenin bir yarısı Nazende yuxudan ayılıb Camalı izledi. Ölümle burun - buruna bi nöqtede idi. Heç doymamışdı ki, ona? 30 il bir yastığa baş qoymuşdu... 30 il çox deyildi ki? Çox az idi... Bu böyük sevginin qarşısında 30 il çox az idi. Sözün esl menasında xoşbext olmadan bitmişdi bu 30 il. İndi o böyük sevgiden geriye ne qalacaqdı? Heçne... Böyük bir heç ne.
Nazende dayana bilmeyib elini

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>