Dermanlar bele tesir etmirdi ağrıları azaltmağa. Yene ağrıdan qıvrandığı bir zamanda Fereh xanım otağa girdi. Elinden tutub başını sığalladı.
- Sene gelen qada - bala mene gelsin ay Nazende. Seni bu halda göreceyime öleydim. Sene o qeder etdiklerime reğmen bir gün bele mene qarşı sesini yükseltmedin. Senin yerinde men olasıydım. Can balam.
Qadın keçmişde Nazendeye etdiklerine göre xecaletinden birteher olurdu.
Camal işden dönerken radionu açmışdı. Biranda salon tanış bir mahnın sedaları ile doldu. Reşid Behbudov - Nazende sevgilim... Maşını sağa çekib dayandırdı. O gün Camal uşaq kimi hönkür - hönkür ağladı... Ah çeke - çeke ağladı... Getdikce Nazendenin zamanı azalırdı. Bunu düşünmek bele Camalın canını daha da yandırır ağlamağını lap şiddetlenirdi. Bir qeder ağlayıb sakitleşdikden sonra maşını işe salıb eve doğru yol aldı. Eve çatdığında Nazende çardaqda Firengizle çay içirdi.
- Xanımlar, nuş olsun.
Nazende bu gün yaxşı görünürdü, üzü gülürdü. Bu da Camalı keyiflendirmeye yetirdi. Üçü beraber çay içib söhbet etmeye başladılar. Bir qeder sonra Firengiz başqa işleri üçün çardaqdan ayrıldı.
- Camal,
- Haycan.
- Firengiz seni sevir.
Camal teeccüble Nazendeni süzdü.
- Bu hardan çıxdı?
- Bunu görmemek üçün kor olmaq lazımdı. Ne qeder qelbimin qapıları bağlıdır dese de o, seni çox sevir ve bu onun en tebii haqqıdır.
- Naz, Firengiz menim heyat yoldaşımdı ve uşaqlarımın anasıdı. Elbet menim üçün çox deyerlidi, ona olan hörmetim sonsuzdur amma sadece o qeder. Başqa cür mümkün deyil.
- Belke menden sonra...
- Naz! O sözü birde eşitmeyim.
Nazende acı - acı gülümsedi.
- Camal, bilirsen? Men eslinde bunu çoxdan hiss edirdim. Yeni tez gedeceyimi... Yadındadır sene bir neçe defe "menden sonra" demişdim. Sen esebleşirdin amma men bilirdim... İnsan öz heyatı ile bağlı neyise hiss edermiş, mende bunu hiss edirim... Mehebbetimizin yarıda qalacağını bilirdim... Ancaq bir şeyi bil men heç peşman deyilem. Ne seninle evlendiyime ne de Firengizin bu eve gelmeyine.

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 >>