Senden bir isteyim var. Menim mezarımı.
- Naz! Demedim eşitmeyim ele söz?
- Ezizim, xaiş edirem dinle meni... Menim mezarım biraz hündür yerde olsun. Sen gelende uzaqdan seni görüm. Birde başdaşına mütleq "NENİM TENHA GÖZELİM" yazdır.
- Niye ki?
Camalın sesi titreyirdi.
- Çünki menim uşağım olmadı, qelben teha qaldım.
Göz yaşları Nazendenin yanağı boyu cığır açdı. O damlalar ox olub Camalın üreyine batırdı. Qolunu Nazendenin boynuna dolayıb saçlarına öpüş qondurdu.
- Söz ver ki, dediklerimi edeceksen.
- Yaxşı söz... Eve gedek? Hava soyudu.
- Gedek.
Camal Nazendeni qucağına alıb eve teref addımladı.
- Çox arıqladın. Lap manikenlere dönmüsen.
Camal yarızarafat sözlerle Nazendenin üzünde gülümseme yaratmışdı.
- Özünden xeberin yoxdur deyesen.
Her ikisi gülümseyerek otağa çatmışdılar. Camal Nazendeni yatağına qoyub dodaqlarını alnına sıxdı. Daha sonra qulağına eyilib pıçıldadı.
- Sen her halınla çox gözelsen ve men her halını sevirem...
Xeyli keçmişdi ki, Firengiz otağa daxil olub soruşdu.
- Nazende, iyne vurum?
- Yox ezizim, bu gün ağrım yoxdu. Gece ağrısam oyadaram seni.
- Yaxşı canım, gece xeyre.
- Gecen xeyre.
Seherin erken saatlarında her kes oyanmışdı Nazendeden başqa. Nazende qehveyi gözlerini ebedi yummuşdu. Bir qadın ne qeder güclü ola biler? Yaşadığı her şeyne ne qeder dayana biler? Bunu heç kim heç o, qadın özü bele bilmir. Ancaq yaşananlar qarşısında qadın o qeder iradeli davranlr ki, özü de teeccüblenir. Nazende güclü iradeli qadın idi. Bütün çetinliklere qarşı dimdik ayaqda qalmağı bacarmışdı. Heyat yoldaşını başqası ile paylaşmağı göze almışdı. Sırf eri atalıq hissinden mehrum olmasın deye, sırf tenha qalmasın deye. Amma heyat ona heç edaletli davranmamışdı.
Camal otağa daxil olub onu sesledi.
- Naz, Naz, oyan artıq.
Yaxınlaşıb yavaşca yanağına toxundu. Nazende buz kimi idi... Yatağın yanında dizleri üste yere çökdü. Qısıq sesle:
- Naz, qurban olum getme. - dedi ve biranda avazı yetdiyi qeder "Naz" deye qışqırdı. Ah - nalesi,

<< 1 ... 6 7 [8] 9 >>