Senan ellindeki çobanyastığı güllerini, Meryemin mezarı üstüne qoyub,özüde mezarın qırağına çöküb oturdu. Uzun uzun mezara baxdı. Daha sonra sağa - sola baxıb derin bir 'ah' çekdi. Göy üzü qara buludlu idi. Ara bir yağış atmağa başlamışdı. Uzun sessizlikden sonra, Senan titrek sesi ile danışmağa başladı. "Meryem ... Sensizlik çox çetindi... Qızımla, senin hesretini bir ömür boyu çekmeye razı idim, amma bizi bele qoyub getmeyine yox. Kaş sen sağ olaydın.. Qızımız senin yoxluğunun acısın tek başına çekir. 5 ay keçib amma mene öyreşe bilmeyib helede. Ne qeder ona yaxın olub, qeydine qalsamda, menden qaçır. Belkede, onu daha evvel sevmediyim üçün, Tanrı indi meni bele cezalandırır. Psixologa apardım, başa düşürsen 6 yaşlı bir qız uşağını çaresizlikden psixologa apardım. Neyneyim? Nece edim? Ne edeceyimi bilmirem.. Sen olsaydın, bunların hec biri olmaycaqdı.. 

Vaxtında qedrini bilseydim, indi soyuq mezarına gelmezdim.. Helede mene yazdığın mektubu açıb oxuya bilmemişem. Her gün elim gedir açıb oxumağa, amma qorxuram.. Ya haqqını halal etmemisense..? Ya son nefesinde bele meni bağışlamamısansa? Ya mene küsgün köçmüsense bu heyatdan?! İnan bu düşünceler meni mehv edir. Qızıma göre ayaqda durmağa mecburam ... Getmeliyem daha, gedib Bahar qoxulu qızıma sarılmalıyam bu payız havasında. Gelecem yene Seni helede sevirem Meryem."deyib ayağa qalxdı. Bu an göy guruldamağa başlayıb, möhkemce leysan tökmeye başladı. Senan ise olduğu yerde qalmışdı. Yağışın yağmağını görüb, oda seherden tutduğu göz yaşlarını serbest buraxdı. İndi düşdüyü veziyyet çox çetin idi onun üçün. Bir göye baxır, birde Meryemin mezarına daha sonra ise meyus bir hal ile mezarlıqdan çıxmağa başlayır. Baharı anası Nergiz xanımın yanına qoyduğu üçün öz evlerine getmeli oldu. Qapını zengin basıb çölde gözlemeye başladı. Nergiz xanım qapını özü açdı. Oğlunun bu halın görüb "Senan bu ne veziyyetdi?"dedi. Senan anasının bu sualını cavabsız qoyub "Baharı getir.. Men burda gözleyirem"dedi.Nergiz xanım meyus bir

[1] 2 3 >>