Seher öz axarı ile açılmışdı artıq. Ayparaya getmek ne qeder çetin olsada, özünde cesareti toplayıb kursa getmişdi. Ders idi artıq. Müellim israrla Ayparaya 'başındaki papağı çıxartmağını söyleyirdi' Ayparanın ise gözleri dolmuşdu artıq. Siniflerinden olan Arif adlı oğlan 'Çıxartda bu papağı day" deyib elin Ayparanın başına atıb papağı çıxartdı. Bir Ayparanın keçel olan başına birde elindeki papağa baxdı. Aypara Arifin elinden papağı alıb ağlayaraq sinifden çıxdı. Arxadan uşaqlarının bezilerinin gülüş sesini eşide bilirdi. Mence 'insalıq' ölümüşdü bezilerinde.. Aypara dehlizin sonundan çıxanda Eşqin ile qarşılaşdı. Eşqin Ayparaya nezer yetirdikde, elinde olan papağı birde gözünden axan yaşları gördü.. 'Sacları yox idi... Bele olacağı bilinirdi...' deye keçirtdi içinden. Bu an zeng vurulmağa başladı. Her kes çöle çıxıb Ayparaya baxmışdı. Gülürdüler! Yene Gülürdüler! Her özü ücün danışırdı! Kim bile-bile razı ola bilerdi axı bele bir şeye isteye-isteye! Zümrüd Ayparanın yanından keçerek, bilerek onu çiyinine vurub onun yere düşümeyine şerait yaratdı. Her seyi qıraqdan seyr eden Eşqini artıq hirs bürümüşdü. Zümrüdün qolundan möhkem tutub "Özünü ne sayırsan he?! Özünüzü ne sayırsız?!"deyib Zümrüdü iteledi. Artıq sesler kesilmişdi. Her kes Badboyu dinleyirdi. "Birinizi gülen görsem, birinizin bu haqqda danışdığını görüb, zarafat etdiyinizi bilsem! Başınıza açmadığım oyun qalmaz! Meni tanıyırsızsa edeceyimidi bilirsiz! Peşman ederim sizi bu kursda oxumağınıza! Niye gülmürsüz hee ?! Bayaqki kimi?! Cehennem olun!"dedi. Hamı şoka düşmüş kimi Eşqine baxdı. Eşqin qışqıraraq yeniden "Cehennem olun! dedim size"dedi. Her kes qorxu ile dehlizden uzaqlaşdı. Eşqin yerde qalan Ayparaya teref gedib, dizlerin yere atıb Ayparanın göz yaşların silmeye başladı. "Ağlama.. Ağlayacaq bir sey yoxdu.. İnanki belede gözelsen .." dedi mecbur gülümseyerek. "Niye etdin bele..?"dedi sadece Aypara .. Eşqin ise ne deyeceyini bilmedi... Bilmirdi Eşqin ... Niye bele olduğunu, niye bele etdiyini...

[1] 2 3 >>