özümle bacarmayıb telefonuna baxdım. Bütün şekiller ve qız nömreleri hamısı silinmişdi. Biri de yox idi.

Kenarda ne edirdi bilmirem, amma telefonda onlarla bir elaqesinin olmadığını bele sübut edirdi. Bu mene izah ede bilmediyim bir rahatlıq getirmişdi. Elşad menim gözümde öz etimadını doğrultmağa, ona olan zede almış inamımı berpa etmeye çalışırdı. Bu da bir irelileyişdir, düşündüm. Amma özümü aldadırdım, ya ona inanmağa mecbur idim, bunu heç özüm de bilmirdim.

Bele günlerin birinde bir seher meni yuxudan qulağıma axıb dolan hezin mahnı sesi oyatdı. Qulağıma taxılmış qulaqlıqdan bu sözler duyulmaqda idi.

Sevdim seni nece…
Eşqinden duman olur başım.

Sevdim seni nece…
Dolur gözüme sevinc yaşım.

Bir ömür gündüz-gece
Ol heyat yoluma yoldaşım,
Yaşayaq belece…

Seninle iller aşım.

Yarıyuxulu halda öz-özüme gülümsündüm. Bu, son zamanlar onun tez- tez dinlediyi Talıb Talenin “Sevdim” mahnısı idi. Elşad bu mahnını çox sevirdi. Üreyinden keçen sözleri mene bu mahnıyla çatdırır, qelbinin sesi kimi mene dinledirdi.

Yerimde çevrikib onu aradım. Elşad yox idi. Hazırda mahnısını dinlediyim telefonu yastığın üstünde idi. Keçirdiyim xoş hisslerin tesiri ile xumarlandım. Kaş bu anlar heç bitmesin, düşündüm.

Günlerin bir günü men özümde cüret tapıb çoxdan üreyimde saxladığım sözü açıb Elşada dedim.

O, dostları ile görüşüb yenice gelmişdi. Amma eve keçmeden maşında eyleşib musiqiye qulaq asırdı. Yanına getdim. Qapını açıb maşında onunla yanaşı ön oturacaqda eyleşdim. Elşad yerinde yayxanıb oturmuşdu. Başını oturacağın başlığına söykeyib, gözlerini yummuşdu. Öz aleminde idi. Sesucaldanlardan yene hezin, lirik musiqi seslenirdi. O, hemişe bele musiqileri sevirdi.

Maşına kiminse eyleşdiyini hiss edib gözlerini açdı. Meni yanında görende üzünün ifadesi bir anda deyişdi. Qaşının biri menalı bir eda ile alnına qalxdı. Tez yerinde qalxıb oturdu. Özünü topladı.

Men onun bütün hereketlerini ve davranışlarını tebessümle izleyib, dillendim:

– Sene

<< 1 2 [3] 4 5 >>