mene deyecek qorxusuyla çığırıb, ellerimle üzümü qapadım.

Ele bu vaxt arakesmede qaçaraq addım sesleri duyuldu. İlkin idi. Meni xilas edecek deye gözlerime işıq geldi.

İlkin eve keçen kimi ses-küyü eşidib, özünü bura çatdırmışdı. Qapının ağzında heyecanla qardaşına seslendi:

– Elşad! Ne olub?

– Sen qarışma! Çıx get! – Elşad hirsle qardaşına çemkirdi.

– Nece qarışma e… Sesin heç bilirsen haradan eşidilir?

– Get dedim! – Elşad İlkine bağırdı.

İlkin onu dinlemeyib qapını açmaq istedi. Bağlı olduğunu görüb, tepikle vurub qırdı. İçeri keçdi. Meni ağız-burnum qan içinde görende İlkin dehşete geldi. Qardaşına bozardı:

– Senin başın xarab olub? Bu qızın halı nedir bele? Aye, sen vehşisen, ya nesen, bu ne hereketdir? Almışdın ki, bu köke salasan?!

– Bir sehvdir elemişem, atabaatamla! – Elşad sesini qaldırdı, acıqla mene baxdı. – Cezasını da çekirem!

İlkin mezemmetle qardaşına:

– Ayıbdır! Özüne gel! – dedi. – Get bir az sakitleş, ağlın başına gelsin!

İlkin mene yaxınlaşıb veziyyetimle maraqlanmaq istedi, Elşad bunu görende barmağını mene tuşlayıb hedeledi:

– Ele bilme canın menden qurtardı! Yoox! Seher açılsın, men bilirem ne edeceyimi! Senin bu evden meyitin çıxacaq, bilmiş ol!

Men bunu duyanda qorxudan ese-ese hönkürdüm.

– Sesin gelmesin dedim sene! – Elşad qezeble üzüme baxdı. İreli yeriyib meni vurmaq istedi, İlkin mane oldu. O, bütün cehdi ile Elşadın mene yaxın gelmesini engelleyirdi.

Elşad boyda hündür ve etli-canlı olduğu üçün İlkinin ona gücü çatmırdı. Onu tutsa da zorla saxlamışdı.

– Elşad! Besdir! Besdir, çıx get! – Sebri tükenmiş halda qardaşına sesini yükseltdi. – Bizi millete söydürme!

Onu güc-bela ile otaqdan çıxarmağa nail olub, tekrar yanıma geldi. Cib desmalını çıxarıb burnumun qanını silmeye başladı.

Men tir-tir esir, için-için ağlayırdım. Ele bil derimi soyub, üstüne istiot sepmişdiler. Bütün bedenim göyneyib yanırdı.

Ağladığımı gören İlkin:

– Qorxma, – dedi. – Men burdayam. İmkan vermerem

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>