qurtardınsa, get gödekcemi getir! – dedi. – Sen hele fil qulağında yatmısan. Mene meslehet verene bax!

İlkin ağır söz eşitmemek üçün elacsız qalıb eve doğru getdi. Çox keçmeden geri qayıtdı. Elşadın gödekcesini ve kemerini ona uzadıb, narazılıqla başını buladı.

– Eceb qehremanlıq elemisen! Götür!

– Ele etme ki, qalan hirsimi de senden çıxım! Onsuz da bu deqiqe beynim qandır, gözüm ayağımın altını görmür! Senle söhbetim sonra olacaq! – Eşlad siqaretin kötüyünü hirsle yere tullayıb, kemeri alıb beline keçirdi. Gödekcesini geyinende İlkin soruşdu:

– Hara gedirsen?

– Cehennemin dibine! – Elşad acıqla ona çemkirdi. Ve amirane bir sesle elave etdi. – Otur evde! Gelme dalımca!

İlkin sesini çıxarmadı. Sadece narazılıqla başını buladı. Elşad getdikden sonra eve qalxdı.

***

Çox keçmeden İlkin yene otağın qapısı ağzında göründü. Mene su getirmişdi. Yanıma gelib bardağı mene uzatdı.

– Al iç. Yaman qorxudub seni.

Men bunu duyanda özümü saxlaya bilmeyib, hönkürdüm. İlkin saçlarımı sığalladı.

– Yaxşı… Ağlama… ağlama, keçib gedecek. Su iç.

Men titrek elimde bardağı gücle tutub, sudan bir qurtum aldım. Daha içmeye gücüm çatmadı. İlkin kederle meni süzüb, sonra dedi:

– O, getdi… Yoxdur evde, gel, üzünü yu.

Bir qeder sonra men vanna otağına getmek üçün salona keçende buranı tanımadım. Salamat bir eşya qalmamışdı. İri deyirmi masa çevrilmiş, stullar etrafa sepelenmiş, diger eşyalar döşemeye çırpılıb çilik-çilik olmuşdu.

İlkin qardaşının qarasına deyine-deyine salonu sahmana salırdı. Men vanna otağında soyuq suyu açıb burnumun, dodağımın qanını yumağa başlayanda öz veziyyetime qarşımdakı güzgüden tamaşa edib dözmedim. Yeniden hönkür-hönkür ağladım.

Hemin gece Elşad eve gelmedi. Men öz otağımdan tez-tez İlkinin heyecan dolu sesini eşidirdim.

– Götür de bunu! Götür bir cavab ver, üreyim partladı! Ne ters adammışsan sen! – Elşadın ünvanına deyindiyini eşidirdim.

İlkin durmadan Elşadın telefonuna zeng vursa da o, zenglere cavab

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>