eşitdirirdi. Anasının sözlerine İlkin özünden çıxdı:
– Sen qardaşımı mene tanıtdırırsan? Xasiyyeti ağırdır de, hamımız bilirik bunu. Qız gelib özünden ne ise icad etmeyib ki. Elşadın üreyi temizdir. Merddir. Sevdikleri üçün canını verer, bunu danmıram, amma o insan öz isteyini qarşısındakına nece çatdırmağı bacarmır. Eksine, incidir. Deyir men deyen olmalıdır, vessalam! Bilir sehv yoldadır, sehv edir, ancaq inadı buraxmır.
– Men birce bunu bilirem ki, bize qulaq assaydı, indi adam kimi yaşayırdı, sakit heyatı vardı.
– Oğlun da sene çekib! Öz dediyinizi deyirsiz! Ay arvad, get nezir payla, qurban kes ki, bacın qızı bu eve gelin gelmeyib. İndi üzüne o söz qalmamışdı ki, deyilmesin! Abrın çoxdan elden getmişdi. Bu insan özü sevib-seçib aldığı qızı bu güne qoyursa, senin alıb getirdiyini ne edecekdi? Heç kim dözmez senin oğlunla bir gün yaşamağa! Birce gün! Bu qızın canı ya poladdandır, ya da şir üreyi yeyib, ona tab getirir. Sakit ol! Senden artıq derecede xahiş edirem! Bele sözler danışıb, bir az da qelizleşdirme meseleni! Ağsaqqal, ağbirçek qan yatışdırar, qan salmaz! – İlkin açıq eyham vurdu.
İlkinin son sözü meni silkeleyib, sanki yuxudan oyatdı. Bu söz beynimde şimşek kimi çaxdı. Elşadla anasını axrıncı defe metbexde söhbet eden görmüşdüm. Demek, mene olan nifretinden Elşada ele bir söz deyib ki, Elşad buna göre deliye dönmüşdü. İndi de özünü bilmezliye vurub, İlkini sorğu-sual edir.
İlahi, men bu qadına sadece mat qalmışam. Demeye söz tapmıram. Bu insan oğlunun elinin qana batmasına razı olar, teki menden qurtulsun. Bu qeder her şeyi göze alıb.
Mense… Onları barışdırmaq üçün bu qeder çırpınarken heç düşünmezdim ki, öz elimle özüme quyu qazıram.
İlkinin sert cavabından sonra qayınanam daha bir söz demedi. Bu sükut onun oğluna haqq verib dedikleri ile razılaşması demek deyildi, sadece olaraq çox ireli gedib günahkar veziyyete düşmek istemedi.
***
Eve gelen zenglerin tarixçesini eks etdiren çıxarış artıq Elşadın elinde idi. O, maşına
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç