eyleşib hövselesiz bir halda siyahını gözden keçirmeye başladı. Qohum-qonşunun ev nömrelerinden başqa, Elşadın öz mobil nömresi ve tekce yad olan bir mobil nömre var idi. Hemin nömre Elşadın diqqetini o anda çekdi. Zengin gelme vaxtını – ayı, günü, saatı tez-telesik nezerden keçirdi. Gerginlikle nefes alıb-verdi.

Heftenin bütün günleri müxtelif saatlarda zeng vurulmuşdu. Nömre ona tanış gelse de, bu anın ona vermiş olduğu sarsıntı ile o, heç ne xatırlaya bilmirdi.

Telefonunu götürdü. Elleri titreye-titreye telefonun kontaktlar bölmesinde hemin nömreni axtarmağa başladı. Bir neçe saniye sonra dünya artıq Elşadın başına fırlanırdı. Dişlerini bir-birine sıxıb durmuş, yumruğunu düyünlemişdi. Hirs onu boğurdu. O, eve zeng vuranın Rüfet olduğunu düşünüb, onun haqqında şübheye düşdüyü halda yanılmışdı. Bu nömre Rüfete mexsus deyildi.

Elşad üzünü esebi bir hereketle ovuşdurub telefonun monitorunda görünen nömreye bir de baxdı. Bir de sarsıldı. Alt-üst oldu. Siyahıdakı nömre kontaktlar bölmesinde qeyd olunan mobil nömrenin eynisi idi. Sabir adlı birine mexsusdur.

Sabir Elşadın anasının uzaq qohumu idi. Elşadla gec-gec görüşseler de, arabir zengleşib danışırdılar.

Elşad bir xeyli donmuş veziyyetde gözlerini bir nöqteye zilleyib dayandı. Handan-hana özüne gelib, telefonu tekrar götürdü. Sabire zeng vurdu. Xettin o üzünden aldığı cavab bu oldu: “Bu nömreye zeng çatmır, telefon ya söndürülüb…” Elşadın sonadek dinlemeye hövselesi çatmadı. Telefonu eseble yan oturacağa tulladı. Sabiri düşünüb: “Alçaq! Şerefsiz! Senin…” – dedi, söyüşün gerisini getirmeden açarı burdu. Maşın herekete geldi. Elşad son süretle Sabirin dalınca yola düzeldi. Onun rayonun merkezinden xeyli kenarda çayxana işletdiyini bilirdi.

…Bir qeder sonra o, artıq hemin ünvanda idi. Maşını yolun kenarında saxlayıb, düşdü. Çayxananın heyetine daxil oldu. Sabiri xeber aldı. Kömekçisi ona Sabirin sened işleri ile elaqedar rayonun merkezine getdiyini dedi.

– Ne vaxt qayıdar? – Elşad oğlanı

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>