narazılıqla başını buladı. İlkin eseble dillendi:

– Axx… Elşad, axx!.. Gedib bir iş töredecek, ağılsız!

Bir qeder getdikden sonra onlar irelide Sabirin Elşadın maşınına eyleşdiyini gördüler.

– Budur? – Sürücü baxışlarıyla Elşadın maşınını gösterdi.

İlkini ele bil cereyan vurdu.

– Sabir?!

Sonra birden sanki ayıldı. Sürücüye:

– Sür arxasınca! – dedi. Sürücü onun dediyi kimi etdi.

***

Sabir maşına eyleşib qapını örtdü.

– Xoş gördük! – Görüşmek üçün elini Elşada uzatdı. Eli havada qaldı.

Elşad qaşqabaqlı halda maşını derhal yerinden terpetdi.

– Qanın qaradır deyesen! – Sabir özünü sındırmayıb gülümsündü.

– Bişerefin biri beynimi çönderib! Onun qanını içecem! – deye Elşad qaşlarını düyünleyib sınayıcı nezerlerle Sabire baxdı. Sabir bu baxışlardan sıxılan kimi oldu. Amma tez özünü toplayıb, mecburi gülümsedi.

– Eşi, her yoldan ötene fikir verme…

Elşadın acı istehzayla dodağı qaçdı. Bir qeder sonra Sabir narahat olmağa başladı.

– Hara gedirik, qohum? Sen rayondan çıxdın.

– Meslehetli bir yere! – Elşad gözünü yoldan çekmeden süreti bir az da artırdı. Sonra elini uzadıb bardaçokun qapağını açdı. Oradan telefon nömrelerinin siyahısı olan kağızı götürüb Sabire uzatdı.

– Bax gör, tanış gelir? – Bardaçokun qapağını qesden örtmedi. Sabir kağızı eline alanda gözü bardaçokun içerisindeki bıçağa sataşdı. Rengi saraldı. Yaman yerde axşamladığını indi anladı. Maşına mindiyine peşman olsa da artıq gec idi. Kağıza baxıb, öz nömresini görende ise ikinci zerbeni aldı.

– Ne oldu? – Elşad gözucu qanlı-qanlı ona baxdı.

Sabirin sesi çıxmadı. Elşad özü de bilmedi ne vaxt el atıb hirsle onun yaxasından yapışdı. Bir eli rulda, bir gözü yolda olsa da onu özüne doğru çekib, dişlerini bir-birine sıxdı.

– Aye, oğraşş! Sen mene sataşırsan?! Kimsen sen?! Cındırr! Kimsen, cavab verrrr! – hiddetle bağırdı.

– Qohum… – Sabir yazıq-yazıq zarıdı.

– Kes! Menim biqeyret qohumum ola bilmez! Kes!

Elşad bir xeyli yol qet etdikden sonra

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>