vaxt telefonuna yene zeng gelmeye başladı. Elşad götürüb baxdı. Qaşları çatıldı. Üzü yene zehmli-zabiteli bir ifade aldı. Sona xalagilde de telefonu susmaq bilmemişdi. Ve Elşad cavab vermeden axırda telefonu sessiz rejime qoymuşdu.
İlkin idi. Durmadan zeng vururdu.
Elşad bunu görse de, bu defe telefonu birdefelik söndürdü. Heç gözlemediyim bir şekilde o, nömreni çıxarıb qırdı. Telefonu ise bir kenara tulladı.
Men ayrı elacım qalmadığını anlayıb, bilmirem divanın üstüne o vaxt ne serdimse gedib Elşadın böyrüne qısıldım. O, ayaqlarını bir-birinin üstüne aşırıb oturmuşdu. Gergin bir şekilde eli ile tünd qehveyi saçlarını daraqlayırdı. Başımı onun ayaqlarının üstüne qoyub yerimde büzüşdüm. Menim bu hereketim onun qaynamağa başlayan hirsini bir anda soyutmuşdu. Dodaqlarında gezen tebessümle qolunu çiynime saldı. Sonra tez paltosunu soyunub, üstüme serdi. Barmaqları saçlarımda gezdikce xoşhallandım, gözlerime yuxu geldi. Yatmaq üzre idim ki, onun sualına gözlerimi açdım:
– Xala senden ne soruşurdu ki, cavab verirdin vermeyine, amma qanlı-qanlı meni süzürdün?
– Sene ne?!
Dodağı qaçdı:
– Nece yeni, sene ne! Bilirem ki, söhbet menden gedirdi.
Men gülümsedimse de bunu ona bildirmeyib, tamam ciddi sesle dedim:
– Soruşdu ki, bir rayondansınız?
– Aha… – Elşad maraqla meni dinledi.
– Qohumsunuz? Dedim, yox.
– Sonra…
– Sonrası yadımda deyil. Yuxum gelir.
– Yadına sal!
– Off… Çerençi! – Men onun israr etdiyini görüb davam etdim. – Soruşdu ki, bes nece görmüsünüz bir-birinizi? Sevib evlenmisiz?
– Sen ne dedin?
– Dedim, he. Ölürdüm derdinden!
– Yaman demisen! – Elşad razılıqla güldü.
Hirsle ayağına vurdum:
– Başqa ne deyeydim? Bizim ehvalatın danışmalı bir terefi var ki… O da başlayıb ki… – Sözümü yarıda saxlayıb, gerisini getirmekden vaz keçdim. – Ne ise.
– He. Saxlama üreyinde. De gelsin!
– Dedi ki, sene nece mehebbetle baxmasından bellidir. İndi rahat oldun?
Elşad sözlerim ona lezzet elediyinden xısın-xısın
Teşekkur... )
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç