ne etmek isteyirsen? – eseble soruşdu. – Kime söz eşitdirirsen? Dilin bu qeder uzanıb?
– Nedir, üzün danlanıb? – Kama Elşadı qıcıqlandıra-qıcıqlandıra güldü. – Danışaydın da keçirdiyimiz o günlerden balaca şahzadene! İsteyirsen men danışım!
– Sen öz fikrince meni teşviş altında saxlayıb, hedeleyirsen, küçük?!
Kama özünü qetiyyen sındırmadı:
– Men yalnız seni isteyirem, vessalam!
– Sen meni artıq maraqlandırmırsan! – Elşad özü de hiss etmeden sesini qaldırdı. – Bir heçsen menimçün! Ne olubsa, keçmişde qalıb. Açıb-ağartmağın bir menası yoxdur! Ay başdan xarab, senden sonra yüzü gelib-keçib e, elimin altından. Sen hele orda qalmısan? Yoxsa özünü nadir tapıntı hesab edirsen?
Kama gözlerini süzdürdü.
– Axrıncı defe xeberdarlıq edirem: bir de qelet edib artıq-eskik söz danışsan, menden incime!
– Neyleyeceksen?
Elşad boğazından yapışıb onu hirsle maşına diredi. Dişlerini bir-birine sıxdı.
– Men çox şey ede bilerem! – dedi. – Başın bedenine ağırlıq elemesin!
– Özüne gel, camaat bize baxır! – Kama küçeden keçenleri ona gösterib, Elşadın elinin altında çırpındı.
– Sen bele abır-heya bilensen, leçer? – Elşad sesini bozartdı. – Şele-küleni de yığışdır, redd ol o evden! Seni görmek istemirem! Bir de rastıma çıxma! Bu qesebede başqa ev tapmadın? Niye redd olub getmirsen öz rayonuna? Haradan gelmisense, ora!
Kama, yeni Kamile eslen buralı deyildi. Hele yeniyetme yaşlarında iken ucqar rayonların birinden köçüb gelmiş, bu qesebede yerleşmişdi. Elşadla da burada o, herbi hisseye işe düzeldikden bir neçe ay sonra tanış olmuşdu.
Elşaddan bu sözleri duyanda:
– Buraxx! Mene emr eleme! Üreyim burada qalmaq isteyir, buradan da ev tutmuşam! – dedi, mezemmetle Elşadı süzdü. – Heç deyişmemisen! Evvelki tek kobudsan! Amma men ele senin bu kobudluğunu, bu sertliyini sevirem! Ve senden el çeken deyilem!
– Sene sözümü dedim! – Elşad ona barmağını silkeleyib maşına oturdu.
– Baxarıq! – Kama inadkar bir tövrle onun arxasından dillendi.
O
ardını tez yaz ....Tesekkurler
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç