gücle ayaq üste dayanmışdım. Yer-göy başıma fırlanırdı. Sona xala meni dile tutub, ona inanmamağı tapşırırdısa da menim Kamanın sözlerinden artıq qulaqlarım uğuldayırdı. Bütün bedenim yarpaq kimi esirdi. Bundan sonra eşitdiklerim ise daha sarsıdıcı oldu.

Kama kimseden çekinmeden müdhiş bir cesaretle üzünü Elşada tutub dedi:

– Geldim deyem ki, xeberin olsun, hamileyem! Her halda özüne sığışdıra bilmezsen de, uşaq atasız böyüsün!

Ele bildim başıma küt aletle vurdular. Yıxılmamaq üçün özümü gücle saxladım. Gözlerim yaşdan perdelenmiş halda sarsılmış ifade ile Elşada baxdım.

Sona xalanın eli üzünde qaldı. Qınaq dolu baxışlarını Kamanın üzüne zilledi.

Kama sözünü hele bitirmemişdi ki, Elşad yerinden sıçrayıb qalxdı. Hetta ele telatümle qalxdısa altındakı stul da çevrilib aşdı. O, heç kimin gözlemediyi bir şekilde Kamaya tutarlı bir şille çekdi. Kama müvazinetini saxlaya bilmeyib masanın üstüne aşdı. Elini sifetine tutdu. Elşad qızarıb pörtmüş halda, esib-coşaraq bir de onun üstüne yeriyende Nazim emi qarşısına keçib mane oldu. İmkan vermedi.

– İt qızı, it! Keserem o dilini!

Son günlerde esebi tarıma çekilen Elşad bir qığılcımla alovlanan tonqal kimi nece odlanmışdısa daha Sona xalanı da nezere almırdı. Dişinin dibinden çıxanı Kamaya deyirdi. Bütün bu ağır sözleri qebul eden Kama heç neyi vecine almadan qalib bir eda ile gülümseyir, Elşadı qıcıqlandırırdı. Hetta buna nail olmuşdu da. Elşad onu vurmaq üçün var qüvvesi ile Nazim eminin elinden çıxmağa can atırdı:

– Burax! Burax, onun sümüklerini qıracam! – deye eseble sesini qaldırırdı.

Nazim emi onu zorla kenara çekib:

– Özüne gel! Belanın birinden hele yaxanı qurtara bilmemisen! Nedir, ikinci bela gezirsen özüne! Yeke oğlansan, ale! Kimdir ona inanan? – deye Elşadı qınadı. Sonra çevrilib Kamadan buradan getmesini teleb etdi. Sona xala da ona qoşuldu. Amma Kama yerinden terpenmedi. Qanlı-qanlı onu süzen, parçalamağa hazır olan Elşadı özünden çıxarmağa davam etdi.

Elşad barmağını

<< 1 ... 9 10 [11] 12 >>