yeyib-tökürdüm.

Bir gece yatağa uzansam da meni yuxu tutmamışdı. Uzandığım yerdece bütün diqqetimle Elşada baxırdım. Üreyim nece dolub qabarmışdısa artıq dözmedim. Bir an:

– Elşad… – deye onu sesledim.

Elşad qolunu gözlerinin üstünden götürüb teeccüble mene baxdı:


– Yatmamısan?

– Yuxum gelmir.

– Sen mene fikir verme, yat, – deyib köks ötürdü.

Onun bu ahı üreyimi köz-köz eledi. Doluxsundum. Elşad meni bele görüb yatağın içerisinde qalxıb oturdu. Çaşqın baxışlarla üzüme baxdı.

Men ağlaya-ağlaya onun boynuna ne vaxt sarıldığımı bele bilmedim.

– Ne olub, ay qız?

Men cavab vermek evezine hönkürdüm. O, saçlarımı tumarlaya-tumarlaya meni sakitleşdirmeye çalışdı:

– Yaxşı, bir az sakitleş… De görüm, ne olub?

Men üzümü Elşadın köksünde gizledib, göz yaşlarım sele dönmüş, perişan bir halda hayqırdım:

– Men senden ayrı qala bilmerem! Çetin olar mene! Qurban olum, ele et ki, biz ayrılmayaq. Meni gözünün qabağına getir. Mene yazığın gelsin! Men senden ayrılsam, deli olaram! Sensiz… – Sözümün gerisini getire bilmeyib, tekrar hönkürdüm. Onun boynunu-boğazını hesretli-hesretli öpdüm.

Elşad donub qalmışdı. Menden heç vaxt duymadığı sözleri eşidirdi. Mense günlerdir süren sükutumu bu gece pozub, nehayet, özümde güc taparaq, üreyimi deşen sözleri dile getirmişdim. O, qollarımdan yapışıb diqqetle gözlerimin içine baxdı:

– Sabah ne olacağını bilmirem. Amma ne olur-olsun, men senden elimi üzen deyilem! Bunu yadında saxla ve emin ol! Bilsem ki, yolun sonunda meni ölüm gözleyir, yene de senden vaz keçmerem! Son nefesimi verende de senin qollarında verecem! – Bunu deyib, meni bağrına basdı. Ve heç buraxmadan inamla dillendi. – Darıxma! Yaxşı olacaq, inşallah! Sen dua ele! Dua ele ki, bu beladan qurtulaq! Gerisi düzelendir!

Men onun sözlerinden sonra az da olsa toxtadım, ona daha berk sarıldım.

Amma felek bizim üçün hesabda olmayan, ummadığımız bedbextlikleri taleyimize çoxdan yazmışdı.

20 GÜN SONRA.

3 gün idi özümü heç yaxşı hiss

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 12 >>