etmirdim. Halsızlıq, başgicellenme, ürekbulanma…

Veziyyetimden şübhelensem de hele tam emin deyildim. Hamilelik testi alıb yoxlamaq lazım idi. Lakin buna cehd etmeye halımızın-günümüzün bele gerdin vaxtında zerre qeder üreyim atmırdı, neinki buna sevine bilem. Meni bu günler yalnız Elşadın aqibeti maraqlandırırdı. Qalan her şey ikinci planda idi.

Hele dünenden Sona xalaya kömek edeceyime söz verdiyim üçün mecburen onlara keçmişdim. Onunla heyetdeki artırmada qutab bişirirdik. Bura geldiyim deqiqeden Sona xala işini göre-göre bir yandan da menim ehval-ruhiyyemi, ona şübheli görünen davranışlarımı izleyirdi. Çünki limon dilimini nece iştahla yediyimi görmüşdü.

Başını aşağı salıb, öz-özüne gülümsünürdü. Hetta bir ara men işimi yarıda saxlayıb elimle ağzımı tutaraq vanna otağına qaçmışdım. Qayıdanda Sona xala menim avazımış rengime baxıb:

– Qızım, ne olub sene? – Meni danışdırmaq, emin olmaq üçün soruşdu.

– Yaxşıyam, narahat olma, xala. İy vurdu.

– Tesir eledi, he, sene? – Sona xala heyretle gözümün içine baxdı.

– He, bir balaca. Keçib-getdi. İndi yaxşıyam.

Sona xala simasındakı heyret dolu bir sevincle:

– Keç otur sen görüm burda, elini heç neye vurma. İnşallah! İnşallah, sevinerik! – dedi. Ferehi köksüne sığmadı.

Men istemedim emin olmadan hamıda bu fikir formalaşsın. Odur ki:

– Deqiq bilmirem, bir neçe gün gecikmişem sadece. Bundan da ola biler. – Sıxıla-sıxıla Sona xalaya baxdım. – Buna göre Elşada da dememişem.

– Yox, yox! – Sona xala sevincle dedi. – Üreyime damıb ki, bu beledir! Rengin-ruhun da deyişib. – Sonra ellerini açıb dua eledi. – İlahi, sen özün sevindir bu uşaqları!

Bir qeder sonra Nazim emi Elşada zeng vurmuşdu. Ağaclara su vere-vere onunla danışırdı:

– Haradasan, qardaşoğlu? – Elşad ne dedi bilmedim, Nazim emi derhal qeti sesle tapşırdı. – Birbaşa bize gel. Sona xalan qutab bişirib senin üçün. Bu olmadı ki… İnciyerem ha senden. Ale, gel bir az oturaq, danış görüm veziyyet ne yerdedir. Gel, fikrin de dağılsın.

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 12 >>