Ne vaxtdır buralara da keçmirsen. – Dayanıb Elşadı dinledi ve birden gümrah sesle. – Vessalam! Gözleyirem! – deyib, söhbeti bitirdi.

Texminen bir saat sonra Elşadın heyete girdiyini gördüm. Onu görer-görmez gözlerimin nece güldüyü Sona xalanın diqqetinden yayınmadı.

Elşad onu qarşılayan Nazim emiyle görüşüb hal-ehval tutduqdan sonra arada bir fürset tapıb biz terefe de baxdı. Gözüm gözlerine sataşan kimi qaşının biri adeti üzre alnına qalxdı, dodaqlarında xefif tebessüm dolandı. Amma ciddiliyini pozmadı.

Naryadda olduğu üçün dünenden onu görmemişdim. Üz-gözünden yorğunluq, yuxusuzluq yağırdı.

Nazim emi onu sorğu-suala tutmuşdu. O da qanıqara halda:

– Xestexanadan gelirem. Ayılıb, amma nitqi yoxdur, – deyir, esgerin veziyyeti barede danışırdı.

– Düzeler, inşallah! – Nazim emi elini inamla onun küreyine vurdu.

Elşad bir qeder sonra bir behane ile yanımıza gelib:

– Salam xala, necesen? – Sona xaladan soruşdu. Sona xala razılıq etdi. – Bizim uşağı buralarda görmemisen? – Elşad ciddi ifade ile soruşdu.

– Emin ellerdedir, heç nigaran olma! – Sona xala gülümsünüb Elşada baxdı. – Göz bebeyimiz kimi qoruyuruq! – Ve bizi tek qoymaq üçün Nazim eminin yanına getdi. – Görüm bu kişi ne işle meşğuldur yene?

Elşad baxışlarıyla Sona xalanı ötürüb derhal mene yaxınlaşdı. Bir gözü etrafı müşahide ede-ede alnımdan öpüb:

– Necesen? – asta ve mehriban bir sesle halımı xeber aldı.

– Yaxşı. Bes sen? – Baxışlarımı qaldırıb tebessümle üzüne baxdım.

– Men? – Yuxarıdan aşağı edalı-edalı meni süzdü. – Meni soruşma. Ele bir veziyyetdeyem, bu deqiqe adım da yadımdan çıxıb. Üstelik, dünenden seni de görmemişem, başım bir az da qaçıb. – Dodaqlarıma tez-telesik bir öpüş qondurdu. – Yaxşısı budur, men gedim eminin yanına… Bir az da yubansam, elimden bir xeta çıxacaq!

Güle-güle onun dalınca baxdım. İşime davam etdim.

Hemin axşam heyetdeki masanın arxasında az sonra baş vereceklerden xebersiz halda yeyib-içib, deyib-güldük.

Menim meyveden başqa heç ne

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 12 >>