Bu heyatda her birimiz ne vaxtsa kölgesi kimi özü de qaranlıq olan birini sevib. Eqoistcesine davranan, yalanları ile gününü gün eden, axmaq birini. Onun bütün zerbelerine behane axtarıb, bezen ona haqq da qazandırırsan. Sonda bele olur ki, o da sevir. İller evvel ona etdiyin fedakarlıqları bu sefer o etmeye başlayır. Bunları onda edir ki, sen artıq çantanı yığıb, onun batmaqda olan gemisini terk etmeye qerar vermisen. O tek qalır. Ve insanlarda qerarsız.