bele gözel seslenermi?- gülümseyerek soruşuram.

O gülümseyir:

-Birincisi, fransızca yox, fransızsayağı.

-Ma chérie*, bilirem. Amma fransızca sevişmek, fransızsayağı sevişmekden daha ekspressiv seslenir. Amma qrammatik norma baxımından düzgün deyil.

-Senin hekayelerin kimi. Düzgün deyil, amma yaxşıdır.

-Oui, madame. “ Parlez-vous français? Non, nous…-ilişdim.

- faisons l’amour comme français**,- o tamamladı.

-Fransız dili demişken, frazeoloji söz birleşmeleri göndermişdin mene.

-He…

- Bax, orda bir söz çox xoşuma geldi ve düşündürdü.

-Hansı söz?-deyende külek esdi birden ve mene qısıldı.

-İntihar etmek.

-Se faire justice?

-He. Fikir ver: se- qayıdış evezliyidir, öz-özünü demekdir. Faire-feldir, etmek, davranmaq. Justice-edalet. Herfi tercümesini birleşdirsek, intihar etmek- özün-özüne edaletli davranmaqdır.

-He..doğrudan..qeribedir, -onun teec-cüblenmesi meni izah etmeye vadar etdi.

-Belke de burda felsefi mena var. Özüme sual verirem: niye intihar etmek özüme qarşı edaletli davranmaq olsun? Sehv axtarmıram, başa düşmeye çalışıram. Belke yaşamaq edaletsizlikdir, özünü öldürmek edaletli iş olardı? Belke biz yaşamaqla özümüze qarşı edaletli, dürüst davranmırıq? İpi boğazına keçirmek heyatın edaletsizliyine qarşı daha edaletli hereket olardı? Her gün seher yuxudan durmağımızın menası nedir ki? Yene neyese, kimlerese dözmekden ve susmaqdan başqa nedir ki? Eslinde qadınla bele şeyleri danışmazlar. Amma danışdım da, -dodaqlarımı bir-birine sıxıram.

-Çox derin ve kederli oldu-Kamilla dedi. -Bilirsen, Anar, qoroskopa inanmasan da deyim ki, ekizler yaş artıqca yaxşı insana çevrilmirler.

Susuram. Az qala ayağımıza toxunan denize baxıram.

-Belke de düz deyirsen. Mesele bilirsen necedir? Bizi anlamırlar. Yaş ötdükce qabıqlaşırıq, qapığımız kokos kimi sert olur. İçimiz yaxşı olur. Amma insanlar ele axmaqdılar ki, qabığa baxıb deyirler ki, kobuddur, hissiyyatsızdır, pisdir. Halbuki ki, onlar bizim derinliyimizi

<< 1 [2] 3 4 >>