yeyeceyimizi ve ya toplantıda ne deyeceyimizi fikirleşirik.

Amma indi ferz edin ki, her iki terefi 10 min metr derinlikde uçurum olan dar cığırla yeriyirik. Bu halda, ayağımızı nece qoymağı, cığıra yerleşen her addımımız barede ehtiyatla düşünürük.

Yerimek, onun haqqında düşündüyün zaman, kifayet qeder mürekkeb hereketler quruluşudur. Onlar haqda çox düşünsek, çaşarıq. Ona göre de, çoxlu insanların önünde yeriyerken özümüzü qeribe hiss edirik.

Dilimiz dolaşanda da eyni şey baş verir. Düzgün sözleri istifade etmek üçün o qeder heyecan keçiririk ki, onları sadece demek evezine, biz onları demeye çalışırıq. Bir sözle, ciddi-cehd edirik.

Beynimizin şüuraltı hissesini istifade etmek evezine - eslinde bu bize melum bacarığı (meselen, danışmaq, yerimek ve ya imtahanda mürekkeb riyazi formulu yada salmaq) yerine yetirmeyin en semereli yoludur - biz şüurlu hisseni işe salırıq. O zaman her şey baş-ayaq gedir.

Başqa sözle, tentimeye qalib gelmek üçün biz şüuraltı bacarığımıza etibar etmeliyik. Amma üzleşeceyimiz veziyyet haqda ne qeder melumatlı olsaq, bir o qeder de şuurlu davranırıq.

Nece heyanlanmamaq olar?
... Bir çox telebeler eseb xercledikleri üçün gücden düşdüklerinden şikayetlenirler - bu halda, bir banan ve bir şüşe su eqli fealiyyet gücünü artıra biler.

Digerleri ise imtahan otağında gezişen nezaretçilerin ses-küyünden şikayet edir - bu halda, qulaqcıqlar diqqeti cemlemeye kömek ede biler. Bir çox telebeler imtahan vereqesinin tanış olmayan formatına ve ya sualların tonuna göre meyus olur - bu halda keçmiş vereqelerle yaxından tanışlıq ve ya imtahan götürenin hesabatları yardımçı ola biler.

Bütün bunlar kiçik meselelerdir, onları etmek asandır, amma tez-tez bunu unuduruq.

Bundan başqa, böyük meqam saydığımız meseleye diger perspektivden baxaq - özümüze xatırlatmaq lazımdır ki, bu meqam heç de o qeder böyük deyil.

Hetta böyük imtahan bele, aile ve ya sağlamlığımızdan mühüm deyil. Hetta böyük iş müsahibesinin bele, ulduzlara baxıb,

<< 1 [2] 3 >>