sözleri pıçıldayardı. Alisa yavaş-yavaş cansız eşyalara bağlanmağa başlamışdı ve otağındakı eşyalara kiminse el vurmasına, kiminse toxunmasına döze bilmirdi.

İndi Alisa, demek olar, pul yığmağı da dayandırmışdı. Onun pul yığmağı sanki menasız, meqsedsiz bir verdişe çevrilmişdi. Eynine geyindiyi bütün paltarları köhnelse de, teze paltar almağa bele pul xerclemek istemirdi.

Yağışlı günlerde mağazada olarken, bezen hesab defterçesini qarşısına qoyar, gelecek xoşbext heyatlarında yığdığı pulları eriyle birge nece xercleyecekleri haqqında xeyallara dalardı.

-Ned hemişe başqa ölkeleri gezmek isteyirdi. İndi istediyi ölkelere gede bilecek. Evlenenden sonra ikimiz de işleyeceyik, istediyimiz qeder pulumuz olacaq. Sonra ikimiz bir yerde bütün ölkelere gedeceyik, bütün ölkeleri gezeceyik, - öz-özüne düşünürdü.

Belece Alisa bu cür xeyallar qura-qura sevgilisinin qayıtmasını gözleyirdi, vaxt ise atını çapmaqda idi, günler heftelere, hefteler aylara, aylarsa illere çevrilirdi. Alisanın işlediyi mağazanın sahibi ağ saçlı, nazik bığlı, yaşlı bir kişi idi. Onun söhbet etmekle heç arası yox idi. Qışın yağışlı günlerinde, Meyn küçesinde tufan tüğyan elediyi vaxtlarda ele olurdu ki, saatlarla birce müşteri de mağazaya ayaq basmırdı. Bu vaxtlarda Alisa satılacaq malları qaydaya salar, yerini deyişer, sonra yene tekrar-tekrar eyni şeyleri eleyerdi. O, pencere qarşısında dayanar, terk edilmiş, atılmış, insan yaşamayan evlere, küçelere baxar ve Ned Kru ile gezdiyi axşamları xatırlardı. Sonra Ned Krunun dediyi sözler yadına düşerdi. “Her şey yaxşı olacaq, Alisa, sebr ele, her şey biz istediyimiz kimi olacaq”. Ve bu sözler indi onun qulaqlarında aramsız şekilde seslener, susar, sonra yene de seslenerdi. Onun gözleri yaşla dolardı. İş yerinde tek qaldığı vaxtlarda başını piştaxtaya qoyar ve için-için ağlardı.

-Ah Ned, men hele de seni gözleyirem,- o ağlaya-ağlaya pıçıldayar ve her defe Nedin heç vaxt dönmeyeceyi qorxusu onun içinde qara bir xeyal

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 9 >>