istemirdi. Onun arzuları indi özüne de çox dumanlı, tutqun şekilde görsenirdi. O, ne Ned Krunu, ne de başqa birini arzulayırdı. Sadece, sevilmek isteyirdi. Sadece, get-gede böyüyen arzu-isteklerini toxtadacaq nese axtarırdı.

Ve ele hardasa o vaxtlar, yağışlı gecelerin birinde Alisanın başına maceraya benzer qeribe bir hadise geldi. Bu hadise onu qorxutmuş ve emelli-başlı çaşdırmışdı. Hemin gün saat doqquzda işden eve geldi. Evde heç kes yox idi. Ögey atası Buş Milton qesebede idi, anası ise qonşuya getmişdi. Alisa yuxarıya qalxdı, öz otağına getdi ve qaranlıq otaqda soyunmağa başladı. O, bir anlıq pencerenin qarşısına keçdi ve pencere şüşesini döyecleyen yağış damcılarının sesini dinlemeye başladı. Bu sesi dinleye-dinleye onun üreyine qeribe bir istek doldu. Ne edeceyini düşünmeden qaranlıq otağından çıxıb, qaça-qaça aşağıya endi, dayanmadan, duruxmadan qapını açıb çöle çıxdı. Evin qabağında, yağışın altında dayandı.Yağışın soyuq damcılarını bedeninde hiss eledi ve sonra yene deli bir istek onu bürüdü. Alisanın üreyinden küçe boyunca ele belece, çılpaq-çılpaq qaçmaq keçdi.

Alisa düşündü ki, yağış onun bütün yaralarını sağaldacaq. O düşündü ki, yağış ona nese çox möcüzeli bir tesir gösterecek. Alisa hele iller boyunca özünü bele gümrah, genc ve rahat hiss etmemişdi. O, dayanmadan qaçmaq, sesi geldikce çığırmaq ve özü kimi tenha bir insanı tapıb bağrına basmaq, qucaqlamaq isteyirdi. Bu an yol kenarında bir kişi asta-asta evine sarı gedirdi. Alisa düşünmeden qaçmağa başladı.

-Onun kim olduğu vacib deyil. Esas odur ki, o, tekdir. İndi gedib ona çatacam, — Alisa öz-özüne dedi ve daha neler baş vereceyini düşünmeden astadan çağırmağa başladı:

-Gözleyin, gözleyin. Getmeyin, kimsinizse, meni gözleyin.

Yol kenarında hele de getmekde olan hemin adam bir anlıq duruxdu ve indice qulağına deyen sesi eşitmek üçün diqqetle dinlemeye başladı. Bu adam qoca bir kişi idi ve heddinden artıq zeif eşidirdi.

-Ele bil nese ses

<< 1 ... 6 7 [8] 9 >>