Sen dünyada yoxken, ESGER,
öldürdü Qabil Habili!
Sen olmasaydın,
Ya insan insanın qurbanı olacaqdı,
ya da qatili...

Sen yoxken qopdu tufan!
su basdı yer üzünü, ESGER!
Heyat sularda yalqız; ümid dolu bir gemi...
Sen olsaydın,
tufanlar geri çekilecekdi, görünce meğrur çekmeni.

Sen yoxken dünyada, ESGER!
Qanın alın yazısı yox idi.
Sen günahsız körpelerin yere enen ahı oldun
Ölümlerin efendisi, şahı oldun!

Sen yoxken dünyada, ESGER!
Qorxu siyaset oldu, din oldu, div oldu.
Her şeyin evveli sehv oldu...
Her şeyin sonu efv oldu...

Sen yoxken dünyada, ESGER!
Tanımadan sevmirdi bir kişini bir qadın
Senden sonra esger doğdu
Her qadın öz övladın.

Sen yoxken dünyada, ESGER!
İlk günaha batdı insan, tamaha yenildi
Keçmişe uduzdu, sabaha yenildi.
Sen olsaydın başlamayacaqdı bu ebedi müharibe!
Sen cenneti medeniyyete çevirdin, ESGER!

Sen tikanısan qızılgülün!
Yarpaq kimi solduğun günlerin geri dönen qisasısan
Sen qızılgülün özüsen!
Gözelliyin eynindeki cengaverlik libasısan

Sen hemişe canlısan, sen hemişe şanlısan!
şekil olan bizik, ESGER!
ölüm terefden boylanar bütün şekiller...


(Aqşin Yenisey)