Heyat Cenniye en böyük oyununu oynamışdı. Onun ilk sevgisini, xeyallarını, arzularını hamısını o evde yandırıb küle döndermişdi.
Mikayılın ölümünden artıq 1 ay keçirdi. Cenni hele de xestexanada idi. Hekim ağır şok keçirdiyini deyirdi. Şokun tesirinden üreyi dözmeyib daxili infant halları baş verib. Oyanması möcüze ola bilerdi. Teresa her gün xestexanada idi, her gün Cenniyle danışıb ondan bir balaca hereket gözleyirdi. İanı da her defe xestexanaya getirib, bu gün neler etdiyini- yeridiyini, "ana" dediyini, güldüyünü Cenniye anlatırdı. Yene bir gün Teresa Cenninin yanına gelib onun elini tutub danışmağa başladı:
-Ezizim, gör neçe müddetdir ki burdasan. Senin üçün çox darıxıram. Ele İan da çox darıxır. Bunu yaxşı hiss ede bilirem. Gözlerini aç Cenni. Yoxluğun çox hiss olunur gözel gözlüm. Oğlunun sene çox ehtiyacı var, onu bu izdirab dolu dünyada anasız buraxıb getme- deyib Cenninin soyuq elinden opdü. Sonra qalxıb göz yaşlarını silerek çöle çıxdı. Bu vaxt Cenninin elini terpetdiyini göre bilmedi. Alexander çölde qaş qabaqlı şekilde dayanıb:
- Veziyyeti necedir?- dedi
Teresa nifret dolu baxışlarla Alexandere baxıb:
- Sizin üçün nese deyişecek cenab Alexander? Onun ölümünü istemirdiniz? Cennini itiririk. Hamısını siz özünüz etdiniz. İndi daha rahat sevine bilersiniz- dedi
Alexander qezebden partlayacaqmış kimi Teresanın yanına gelerek:
- Sen kiminle nece danışdığına fikir ver Teresa. Ele eleme ki senin leşini de Cenninin yanına serim- gözleri az qala hedeqeden çıxacaq şekilde Teresaya bağırırdı.
Teresa heç özünü itirmeden bir az daha Alexandere yaxınlaşaraq:
- Xestexanadayıq, sesinizi qaldırmasanız yaxşı olar. Yoxsa kimliyinize baxmadan sizi çöle atarlar- deyib oradan uzaqlaşdı.
Alexander elini yumruq edib sıxaraq etrafa baxdı. Eyleşmiş bezi insanlar ona baxaraq pıçıldaşırdılar. Qezeble, fısıldayaraq nefes alıb xestexanadan çöle çıxdı.
Axşama yaxın Cenni gözlerini açıb etrafa baxdı. Başının üstünde hekimler bir- biri ile söhbet edirdi. Cenni gözlerini

[1] 2 3 ... 12 >>