otaq ona dar geldi. Qalxıb pencereni açıb çöle baxdı ancaq faydası yox idi. Nefes alması getdikce çetinleşirdi. Üreyinin ağradığını hiss etdi. Elini üreyinin üstüne qoyub, pencerenin önünde eyleşdi. Derman içmek istedi lakin uşağına göre içe bilmedi. Bu vaxt Teresa otağa girib Cennini bu veziyyetde gördükde celd yanına yaxınlaşdı. Ellerini tutub sakitleşmesi üçün onunla danışmağa başladı:
- Cenni, sakit ol, her şey yaxşıdır. Yanındayam, sakitleş. Gözlerini qapa ve derinden nefes al. Xoş bir şeyler xatırlamağa çalış, meselen İanın ilk defe imeklemeye çalışdığı anı xatırla. Nece de gülürdük. Yadına sal. Sonra tibb bacısının onu sene ilk defe verdiyi anı xatırla...
Cenni bir az sakitleşerek:
- He Teresa, xatırlayıram. İlk defe onu qarnımın üstüne qoydular. Baxan kimi mene benzediyini dediler- deyerek gülümsedi.
Teresa başı ile tesdiqleyerek:
- He Cenni- dedi.
Cenni gözlerini açıb Teresaya sarıldı:
- Yaxşı ki varsan Teresa. Ne yaxşı ki, yanımdasan.
- Men seni buraxıb hara gede bilerem ki- deyib Cenniye sarıldı.
Belece günler bir- birini evez edirdi. Teresa Cenninin yanında Mikayıldan heç bir şey danışmışdı. Cenni Teresadan gizlin balaca bir defter tutmuşdu. Qelbinde olan, yarım qalan hisslerini not edirdi o deftere. " Bu gün tam 1 ay 15 gündür ki, menden uzaqlardasan Mikayıl. Senin yoxluğunu her an qelbimde hiss edirem. Menim xoşbextliyimi isteyerdin Mikayıl, seninle birlikde menim xosbextliyim de getdi. Niye bu zülmü mene verdin? Axı mene söz vermişdin ki, senin özüne heç ne olmayacaq. He, de mene men indi ne edim? Ne edim ki sensizliye alışım Mikayıl.." - yazdıqdan sonra defteri döşeyin altına qoydu. Sonra ayağa qalxıb aynanın önüne keçdi. Xestexandan çıxdıqdan sonra ilk defe idi ki aynada özüne baxırdı. Nece de zeiflemişdi. Gözlerinin altında qaralar yaranmışdı. Elini yanaqlarına, dodaqlarına toxundurdu. Gözlerini yumaraq o günü, Mikayılı xatırladı. Onun elinin deydiyi yerleri hiss etmek isteyirdi. Sonra gözlerini yeniden açıb özüne nifretle baxaraq

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 12 >>