Teresanı gören kimi:
- Teresa, sen haralardasan?. Mene cavabı demeden haraya getdin? Mene neticeni de Teresa- üreyi yerinden cixacaqmış kimi möhkem atırdı.
Teresa celd Cenninin yanında eyleşib etrafa baxdı, sonra onun saçlarına sığal çekerek:
- Bu balaca körpenin atası Mikayıldı Cenni. Qelbin rahat olsun- deyerek neticeni Cenniye verdi.
Cenni o an bütün ağrı acılarının yox olduğunu hiss etdi. Yeniden dünyaya göz açırmış kimi, heç bir derdi yox imiş kimi gülürdü. Qızını qolları ile möhkem sıxaraq:- menim eziz körpem, seni dünyalar qeder sevirem. Senin heyatının gözel keçmesi üçün her şeyi edeceyem- deyirdi. Sonra üzünü Teresaya çevirib gözleri yaşla dolaraq dedi:
- Teresa, elimde Mikayılın heç bir resmi yoxdu, onun simasını unutmamağım üçün Tanrı mene bu meleyi gönderdi. O Mikayıldan qalan tek parçadı. Onun qoxusunu getirecek mene, onu yaşadacaq her zaman. Tanrıya çox şükürler olsun..
Teresa da gülümseyerek ayağa qalxdı:
- Qalx Cenni, soyuq olacaq- dedi
Cenni ayağa qalxaraq birlikde otağa daxil oldular. Bu vaxt İan yeriyerek anasına doğru geldi:
- Ana- deyib gülümsedi
Cenni üzünü oğluna çevirib hönkürtü vuraraq ağlamağa başladı. Oğluna sarılaraq:
- Can, menim ezizim. Men seni de çox sevirem. İnan mene eziz balam, seni bacından ayırmayacağam. Sizi ele böyüdeceyem ki esla atanızın ayrı olduğunu bilmeyeceksiniz. Senin de atan Mikayıl olacaq oğlum..
İan gülerek anasının üzünden öpdü. Onun artıq 2 yaşının olmasına az qalmışdı. Cenni uşaqları ile birlikde otaqda yalnız idi. Yatağında oturub öz özüne gülürdü. Mikayıldan sonra o ilk defe idi ki bele içden gülürdü. Eline gündeliyini alıb yazmağa başladı:" Mikayıl, üreyim, sene şad xeberim var. Dünen bizim qızımız dünyaya geldi. He Mikayıl qızımız. O senin qızıdı. Ona ne ad vereceyimi düşünürem, belke Alis olsun, yox mence Aurora olsun.." Cenninin birden ağlına Mikayıl ile yaşadıqları bir an geldi...
Görüşdükleri hansısa bir gün deniz kenarında daşın üzerinde eyleşmişdiler. Elinde solfet olan balaca qız

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 15 >>