oxuyurdu. Cenni İani hazırlayıb çantasını eline alıb aşağıya düşdüler. Her kes artıq süfre başına yığışmışdı. Başda Alexanderin anası Natali, onunla üzbeüz Alexanderin özü, yan terefde baldızı Lora, qarşısında Kiti oturmuşdu. Cenni Loranın yanına, İan da bacısının yanında anası ile üzbeüz eyleşdi. Her zaman süfre bele açılırdı. Alexander Kitiye xüsusi nevaziş gösterirdi. Bu Cennini deli edirdi. Kitinin deniz mavisi gözleri, ağzı, burnu Mikayılı xatırladırdı. Cenni şükür edirdi ki, Alexander 5 il erzinde Kitinin onun öz qızı olmadığından şüphe etmemişdi. Cenni bilmese de Alexanderin şüphelendiyi günler olub, yeniden test etmek isteyib ancaq Kitiye o derece bağlı idi ki, xefif qıyılan mavi gözleri ne özüne ne de Cenniye benzese de onun öz qızı olmadığını bilmek istemirdi. İller keçdikce Mikayılın sifetini hetta adını bele yaddından çıxaran Alexander belece heyatına davam edirdi. O Kitiye çayını uzadıb gülümseyerek:
- Nuş olsun, gözelim- dedi
Kiti de gülümseyerek:
- Sağ ol, Alexander- dedi. Cenni uşaqlarının her ikisine ona Alexander demesini söylemişdi. Bu halı Alexander çox da xoş qarşılamırdı ancaq heç ne de demirdi.
Alexanderin anası Natali Kitiye acıqla baxıb:
- Sene, atana adı ile seslenmeni kim söyleyib? Anan?- deyerek nifretle Cenniye baxdı.
Cenni heyecanla qaşlarını düyünleyib Kitiye sonra İana doğru baxdı. İan anasını çetin veziyyetde görüb:
- Yox, anam öyretmeyib. Men öyretmişem. Çünki sinifde çox uşaq atalarına adı ile seslenirler. Düşünürler ki, bele daha seliqeli ve gözel çıxır. Men de ona.. ee.. atama adı ile seslendiyime göre Kiti de menden eşidib ele deyir- gülümseyerek dedi.
İan çox semimi, içden ve derin uşaq idi. 7 yaşı olmasına baxmayaraq düşünceleri, fikirleri 20 yaşlı bir genc kimi idi. Cenni İanın çox ağıllı, derrakeli, derin uşaq olduğunu bildiyi üçün ona atasının Alexander yox, Mikayıl olduğunu anlatmışdı. Ancaq bu evde onun adının çekilmesinin qeti süretde qadağan olduğunu da bildirmişdi. Kitiye hele bunları demeyin tez

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 15 >>