meni tapdığınız yere geri götürün- deyerek Franka baxdı.
Frank çox temkinli biri idii. Nzerlerini aşağı endirib gülümseyerek:
- Oğul sen heç adını da bilmirsen,düz deyil?.. Yaxşı, deyek seni tapdığım yere apardım, eminsen ki, seni öldürmek isteyenler çıxıb gedibler? Seni öldü bilirlerse gizlenmelisen, yoxsa neler olacağını yaxşı bilirsen... Meni dinle oğul, get biraz uzan, dincel. Belke nese xatırlayarsan.- deyib başı ile tesdiqledi.
Mikayıl Frankın haqlı olduğunu bildiyine göre mübahise etmeyin menasız olduğunu anladı. Sakit sesle:
- Yaxşı - deyib içeri keçirdi ki, aniden arxaya çevrilib:- size teşekkür edirem - gülümseyerek dedi.
O an onun qıyılan gözleri Ceyni ona tekrar-tekrar baxmağa vadar etdi. Ayağa qalxaraq Mikayıla boş olan otağı gösterib:
- Buraya keçe bilersiniz- dedi
Mikayıl başı ile sağ ol deyerek içeri keçdi ve boş yatağa uzanaraq gözlerini qapadı. Yadına salmaq isteyirdi- olanları, her şeyi ancaq heç neyi xatırlamırdı. Belece aylar bir birini evez edirdi. Lakin Mikayılın ağlına heç ne gelmirdi. Artıq 4 aya yaxın idi ki, Mikayıl Frankgille birlikde qalırdı. Adını xatırlamadığına göre onu Lion adlandırmışdılar. Şir kimi ezimli olduğunu üçün Frank ve qızı ona bele müraciet edirdi. Mikayıl onların her bir işine yardım edir, odun doğrayır, qırıq ev eşyalarını temir edirdi. Her axşam yatağa girerken nese xatırlamağa çalışır, özünü ne qeder zorlasa da ağlına heç ne gelmirdi. Günden güne Ceyn Mikayılın hem özüne hem de temiz qelbine vurulurdu. Bir gün Ceyn Mikayılın otağına keçdi. Mikayıl stulda oturub fikre dalmışdı. Ceyn ona yaxınlaşaraq:
- Lion, bu gün necesen?- dedi
Mikayıl düşüncelerden ayrılıb:
- Nece ola bilerem Ceyn? Özümü tanımağa çalışıram- dedi
Ceyn Mikayılın gözlerine diqqetle baxıb ellerinden tutaraq ona doğru gelmeye başladı. Mikayıl celd ayağa qaxıb qaşlarını çataraq:
- Ceyn, men bunu ede bilmerem. Özümü tanımaqda çetinlik çekirem. Sonradan seni incitmek istemirem- dedi
Ceyn de ayağa qalxıb tekrar Mikayılın elinden tutaraq:
-

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 11 >>