Onu ilk gördüyümde 17 yaşım, onun ise 20 yaşı var idi.Her hansı bir felaketden sonra ağıllarını itirmişlerin yerleşdirildiyi xestexanaya ziyarete getmişdim.Dostum ora meni gücle aparmışdı.Qış ayında bağçada idi. Üzerinde sadece köynek var vardı.Diqqetimi çekmişdi.Her kesin yanında biri var idi, ancaq o tek tenha... Yanına gedib adını soruşdum ve beleliklede onu söhbete celb etmeye başladım.Danışmırdı, menimle heç maraqlanmırdı.Çox danışdırırdım, ama boş yere, o heç sesini bele çıxartmırdı.Çox celb etmişdi meni. Daha sonra her gün yanına getmeye başladım.Menimle azda olsa danışmağa başladı.Hekim onun veziyyetinin heç de yaxşı olmadığını, ailesini maşın qezasında itirdikden sonra bu hala geldiyini söyledi ve onunla niye bu qeder maraqlandığımı soruşdu.Cavab vermedim.Diyesen meni özüne bağlamışdı ve onu sevirdim.. Onu da özüme bağlamağı sonunda bacarmışdım. Mektebden çıxış vaxtımı sebrsizlikle gözlediyini mene söylemişdi.Meni görmeyende darıxdığınıda mene bildirmişdi. Bir ilde ancaq gülümsemeyi ona öyrede bilmişdim.Mene ilk defe ”seni sevirem” deyende tanışlığımızın üstünden 1 il 5 ay keçmişdi.Gülürdük, baxçada el-ele gezirdik.Hekim bele bu veziyyete çaşbaş qalmışdı.Artıq psixoloji müalicesi bitmiş, dermanlarla müalice olunurdu.Bu da bizi çox sevindirirdi.Ailemin o qızdan xeberi var idi.Amma o qızı sadece menim maraqlandığım bir xeste olaraq bilirdiler.Ancaq biz bir-birimizi sevirdik. İki il sonra ailem her şeyi bildi.Valideynlerim o qızın xeste olduğunu bilirdiler ve buna göre de, ondan ayrılmağımı istediler.Bir hefte meni evde küçeye buraxmadan saxladılar.Artıq onun yanına gede bilmirdim.Günlerin birinde evden qaçıb yanına getdim.Ancaq xestexanada yox idi.Meni gözlemiş men gelmeyince ise öz isteyi ile xestexanadan ayrılmışdı. Bir ay boyunca evde qaldım. Heç kimle danışmır, çörek bele yemirdim.Bir dostum onu yolda görmüş, qızda dostumdan menim ev adresimi almışdı.Bir gün hemin qız ellerinde çiçeklerle evimizin qarşısına geldi.Anamı aldadıb bir hefte onunla tetile

[1] 2 >>