vurmuşam. Harada? Qulaq as, gör ne deyirem. Qayınatan gelib, burdadır. Eve gelsen yaxşı olar. Çalış, bir az tez terpen!

Sona xala hele de atamı fikrinden daşındırmağa çalışırdı. Amma buna nail ola bilmirdi. Atam Elşadı işare edib deyirdi:

– Gedib böyükleri ile danışar, evvelce öz problemini ata-anasıyla yoluna qoyar, ondan sonra gelmek fikri olsa, gelib ailesini aparar. Başqa cür, esla!

– İşleriyle elaqedar başı bir az qarışıqdır. Onu da başa düşün. Gözleyin, özü gelsin, xeberi olsun, buna ikilikde qerar verin.

– Menim onu gözlemeye ne fikrim yoxdur, ne de vaxtım. – Atam mene sonuncu defe xeberdarlıq edib evden çıxdı. – Maşında gözleyirem.

Men derhal Sona xaladan yapışdım. Ağlaya-ağlaya:

– Men getmek istemirem, xala, – dedim. – Atamın tebietine beledem. Meni burdan aparsa, bir de geri qaytaran deyil!

– Men tanıdığım Elşad senin orada qalmağına razı olmaz! Ağlama!

Bir qeder sonra mecburen atamın telebine boyun eymeli oldum. Ne qeder leng terpenib vaxt qazanmağa çalışdımsa da, Elşad gelib çıxmaq bilmedi.

Göz yaşlarım yanaqlarımı yuya-yuya gedib maşında eyleşdim. Tez-tez dönüb geriye, Elşadın geleceyi yola baxırdım. O, hele görünmürdü. Sona xala baxışlarıyla meni narahat olmamağa çağırır, Nazim emi durmadan Elşada zeng vururdu.

Nehayet, maşın yerinden terpendi. Tini burulanda men ağlaya-ağlaya bir de çevrilib geri baxdım.

***

Melekgil getdikden 5 deqiqe sonra son süretle hereket etmekde olan maşının eylecinin qefil sesine Nazimle Sona geri çevrildiler. Onlar hele de evlerine getmemişdiler. Heyetde dayanıb Elşadın gelmesini gözleyirdiler.

Elşad tez-telesik maşından enib, qapısını bele örtmeden qaçaraq addımlarla heyete girdi. Nazim onu gören kimi iradla:

– Şükür, gelib çıxa bildin! – dedi.

Elşad onlara yaxınlaşıb telatümlü bir ifade ile her ikisini süzdü:

– Prokurorluqda idim. Ne olub? Niye gelib?

– 5 deqiqe olar çıxıblar.

– Başa düşmedim. – Elşad Nazimi süzdü.

– Götürüb apardı qızı! Dedi, gelsin,

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>