ellerimi qaza yaxınlaşdırdı.
E: buraaax, heyvaan! Ne edirseen?
R:ellerinde güc yox idi hee?

Elimi elinden xilas etmişdim.
Amma elimi yandırmışdı.
Canımı yandırmaq ona zövq verirdi. Ağlayaraq soyuq suyu açıb, ellerimin acısının getmeyine sey gösterirdim.
Soyuducudan buz çıxarıb ellerime tutmuşdum.
Bir insan qarışqanı öldürmeye qıymazken, bezi insanlar nece, qarşısındaki insana ezab verer ki?
Eslinde bu menim düşüncemdi.
Eger insanlar qarışqaya bele qıya bilmirse o qeder, manyaklar, qatiller, psikopatlar kimdi?

İç çekerek ağlayıb ona baxmadan:
E:sen insansan? Senin qelbin var yeni? Varsa da daşdandı.
Sen bir manyaksan ancaq acı vererek xoşbext olursan.
Ona qarşı içimde sadece böyümekde olan bir nifret vardı.

Artıq metbexden çıxmışdı.
Oturduğum yerde, ağlayırdım.
Sinirlerim pozulmuşdu daha, göz yaşlarımı bele idare ede bilmirdim.
Elimde deyildi, mene çekdirdikleri heç insanice deyildi.

Artıq emin idim, bu insan menim ölüm sebebkarım olacaqdı.
Artıq emin idim ondan qaçışım olmayacaqdı, onun yanında ölecekdim.
Onda ne merhemet vardı, ne insanlıq.
O, sadece qisasını düşünürdü.
Men ise onun sadece qisas oyuncağı idim.
İstediyinde vururdu, istediyinde yere atırdı.
Amma bir gün, bir gün eger peşman olarsa, onu heç zaman bağışlamayacam!.

Yene özüme acıyırdım, men tek idim, heç kimsem yox imiş, kömeye ehtiyyacım vardı. Birileri meni gelib buradan qurtarmasını isteyirdim. Valideyinlerim yaxşı ki, ölübler de bu günlerimi görmeyibler.
Anam meni bele görse dayana bilmezdi.
Atam ise Renadı öldürerdi yeqin.
Dayanmadan gözlerimden yaşlar süzülürdü.

Bölümün sonu

8-ci bölüm

"Cesaretin bitdiyi yerde, esaret başlar"

Göz yaşlarımı silib, oturduğum yerden qalxmışdım.
Üzüme su vurub işe başladım, 3- saat yarıma artıq, növbe-növ yemekler, salatlar, şirniyyatlar bişirib, hazırlamışdım.
Metbexi seliqeye salırdım, Renad metbexe gelmişdi.

R: 3-saatdan çoxdu metbexdesen, ne hazırlamısan?
Bu ne qoxulardı gelir?

Stolun üstünde

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 9 >>