Qaranligda yoluma ishiq tutan sevgili,xosh geldin,omrume ..!
Heyatda ele anlar,ele zovqler varki onlar tekrarsizdir,sadece insan omrunde bir defe bash verir.Bunlardan biride bir seher oyandigin zaman sevdiyin insanin qollarinda yashadigin qadinliq duygusudur.Bu ilk hech vaxt bir daha tekrar olunmaz.
Her insana nesib olmayan bir duygudur sadece sevdiyin insanla oyanmaq,amma Leylan bir chox dadlardan,mehrum olsada bu xoshbextliyi yashaya bilmishdi.
Heyat ona xesis davransada elin achmagida bilmishdi..!
Seher gozlerin achdigi zaman ,bedeninde bir yorgunluq amma ruhunda bir xoshbextlik hiss edir.Sag yanina baxdiginda Sarvani yaninda gormur.Ozunu tenbel hiss edir,yataqdan qalxmaq istemirdi.Elini yataqda gezdirib,Sarvanin yastigin goturub qucaqlayib, iyleyir.Gulumsunub onu ozune dahada sixir.
Bir az daha tenbellik etdikden sonra qalxib dusha girir.muellif...Dushdan chixdiqdan sonra qarnin acdigini hiss edir amma helede Sarvan ortaligda yox idi.
Uzerini geyinib,metbexe kechdiyinde Sarvanin ellerini yandirib barmaqlarini ufleye-ufleye,masanin etrafinda firlanib eksiklikleri tamamladigin gorub ozunu saxlaya bilmeyib gulmeye bashlayir.
Sarvan Leylanin ucadan qeh-qehe chekdiyin gorub:
-niye gulursen..?,gulersende ellerimi yandirib sene yemek hazirlamisham.Sarvanin uzun ona donub verdiyi cavabdan sonra,Leylan dahada mohkem gulur.
-aa ne olub..?kishi yemek hazirlamir neye gulursen,chilli cuce..?.Leylan eliyle Sarvanin bogazina ishare edir.
Sarvan ozune nezaret edib,Leylanin neye gulduyunu anlayir.Yemeyin telashindan unudub,tutqaci boynuna sharf kimi dolamishdi.Ozude ozunun bu halina gulub Sarvan,Leylana yaxinlashib:
-sene mene gulursen..? indi gosterecem sene deyib Leylani qidiqlamaga bashlayir.
-gul indide gul,Leylanin artiq gozlerinden yash gelirdi,qachmag istesede ,Sarvanin elinden qurtula bilmirdi.
-bu..burax Sarvan oldum,zorla kelmeleri qiriq-qiriq deyirdi.
Sarvan elin dayandirib ,Leylani qucaqlayib,burnundan opub:
-seher meshqinden sonra artiq yemeyimizi

[1] 2 3 ... 5 >>