Parisde bir geceyarı
yağan qarın sedasında
durub yolun kenarında
işıq saçır yaşlı fener.
Dalanları dönge sanır,
kölgesini özge sanır,
özgesini kölge sanır.
İndi geler,
sonra geler.

Gündüzleri daş atılsa
sınır qelbi,
düşür yere.
Gece kimse deymez ona,
gece yada düşür deye.

O, danışır ulduzlara
bu şeherin seherinden,
bu seherin qeherinden,
bu qeherin teherinden.

O olmasa küçelerde
yolun sonu sonsuz olur.
Gece evsiz insanlara
o, yerdeki ulduz olur.

Skamyanın üzerinde
üstüaçıq yatan biri
üstüne qar yağsa bele
onun altında isinir.
Bütün evsiz insanları
fener alır öz yanına,
gece dinleyir onları,
seher yaddaşı silinir.

Yol itiren insanlara
cığır açır yaşlı fener.
Parisde bir geceyarı
işıq saçır yaşlı fener.