Qedim zamanlarda etrafın
kralının qızı ile bir balıqçı bir-
birlerine aşiq olmuş. Ancaq, kral
qızı balıqçıyla evlene
bilmez. ..Hal bele olunca, qız ile
cavan gizli gizli görüşürler tebii
ki ..Kral ata bunu zaman
içerisinde öyrenir ve bir gece
izletdirir qızını... Deyirler ki,
balıqçı denizden gelir, qız
qumluqda onu gözleyir, olduğu
yeri işıqla işare edir cavana. ..Ve
kral qızı ile cavan, gün ağarana
qeder sevgilerini bildirirler bir-
birlerine... Kral bir gece
esgerlerine qızını tutmalarını ve
qumluqda işıqla balıqçıya işare
göndermelerini buyurur. Cavan
işığı görünce atlayır qayığına ve
avar çekir bir qoşun esgerin
üzerine doğru. ..Qız esgerlerin
elinden xilas olur ve qaçmağa
başlayır sevdiyini qurtara
bilmek üçün amma denizin o
biri ucuna çatması qeyri-
mümkün. ..Ama sevda bu;
qanun filan dinlemez, atır
özünü sulara... Ele o anda bir
möcüze reallaşır! Qızın adim
atdığı her yer qumluğa
çevrilerken arxasından qaçan
esgerler basdıqca denize
basdırılır o qeder ağırlıqla. ..Qız
qayığa qeder qaça bilir. ..Ancaq
bir oxçu tam o anda cavanı
hedefleyib salır
oxunu. ..Heyhat! Qız ile cavan
bir-birlerine sarılmışlar ve ox
gelib qızla deyir. ..Deyirler ki; o
qumlar, qızın qanı deniz onun
terefinden qırmızıya
boyanmış. ..Balıqçı ise
götürdüyü kimi gedir qızı,
sonrasını ne gören var ne
duyan!...