İllerdir ki, tehsilin müşahide edirem geldiyim esas neticelerden biri budur ki, bir ölkenin inkişafı üçün insanların hedefleri, xeyalları böyük ve cemiyyete faydalı olmalıdır. Böyük xeyallar qurmaq üçün cesur olmalıdırlar. Köhne kende teze adetler getirsinler. Bu cesareti almaq üçün gelecekle bağlı ümidleri olmalıdır. Bu ümidleri artıracaq mühit ve insanlar olmalıdır, ailede, mektebde ve cemiyyetde.

Amma tek xeyalla, hedefle ve ümidle olmaz. Bunları reallaşdıracaq resurslar olmalıdır, hem maddi, hem de menevi. O hedeflere çatmaq üçün yaradıcı insanlara yatırım eden, onlara serbestlik veren, sıxmayan mühit olmalıdır. Onların xoşa gelen ve gelmeyen tekliflerine, fikirlerine yer veren, müzakire eden vasiteler olmalıdır. Onları dinleyecek, qol-qanadlarını qırmadan yol gösterecek adamlar olmalıdır.

Bu aileden ve orta mektebden başlamalıdır. Tehsilden iqtisadiyyata, özel sektora ve dövlet sektoruna qeder davam etmelidir. Bütün ölkelerde böyük ideyalar ona göre ölür ki, o hansısa müellimin, valideynin, memurun ya da rehberin xoşuna gelmir, ya da marağına toxunur. İnsanı deyişecek xeyallara ailesi, müellimi, kendi-mehellesi mane olursa, ölkeni deyişecek xeyallara çox vaxt dövlet sektoru ve onun bürokratiyası, vezife tutan memurları ve onların dünyası mane olur.

Halbuki bunlar hamısı o ideyaları, xeyalları aparan, reallaşdıran qüvve olmalıdır. Başqa cür beyin köçünün qarşısını almaq olmur..