Heç anlaya bilmedim ifade "özünü sev" iddiasıdır. Bunu deyenler ne edir, özünü qucaqlayıb güzgüde öz yanağından mı öpür? "Ne yaxşı ki varam" düşünür? Özünü sevmek müstesna tekebbürün ve ezilmişlik hissinden qurtulmaq isteyinin bir tezahürüdür.
Her bir mexluq instinktiv olaraq zaten öz qayğısına qalır. İndi ferz edin ki men özümü sevib düşünürem : men yekem, en gözelem, en ağıllıyam, kainat menim etrafında dönür, karizmamdan yer-göy titreyir... Ne qeder gülmeli olar deyilmi? eger özünü seven insan tekebbür xesteliyine tutulmayıbsa, o zaman özünü sevmek telebi ezilmişlik, aşağılıq hissinden xilas olmağın dermanı kimi teklif olunur. Bes insan özüne nece yanaşmalı?
Her bir insanda qederinde özüne hörmet, özünü tenqid, başqasına hörmet ve empatiya hissi olmalıdır.
Öz sehvlerini görmeyen insan heç vaxt özünü düzelde bilmez, kamil insan ola bilmez; çünki zaten özünü kamil sayır, halbuki öldükden 3 gün sonra leş qoxusu verecekdir; bu dünyada faydası toxunduğu insan sayısı da heç 5 nefer deyil.
Heç bir tarixi şexsiyyet, özünü seven tekebbürlü zorba olmayıb; onlar özünü feda etmeyi bacaran, ve özlerinden daha çox vetenini, insanları, elmi, seneti seven insanlar olub.
"Özünü sevmekle" "özüne hörmet teleb etme" ferqli şeylerdi ve bir-birisi ile belke elaqesi de yoxdur. İnsan arasında etiket ve medeniyyet qaydaları var; onlara riayyet etmeyenler bunun o ve ya bu formada cezasını alır çünkiiiii - ictimai davranma qaydalarına zidd hereket edirler, sırf size hörmetsizlik etdiklerine göre deyil. Eksini düşünmek ruh xesteliyidir! Şexsimize qarşı bizim gözlemeli olduğumuz hörmet standartı, öz ağımızla müeyyen etdiyimiz standart deyil, hemin cemiyyetde (kend, şeher, dağ, qebile, dini icma vs) olan meqbul davranış qaydalarıdır.