neticesinde texmini melum olub ki, düşergenin fealiyyet gösterdiyi illerde “Ölüm deresi”nden yalnız üç nefer sağ çıxa bilib. Belke de düşergeden başqa sağ çıxanlar da olub. Amma bu haqda deqiq melumat elde etmek mümkün olmayıb.

“Ölüm deresi”nde saxlanılan ve düşergedeki bütün baş veren dehşetlerin canlı şahidlerinden biri Aleksandr Çernov sonralar Serpantinka haqqında metbuata öz fikirlerini bele açıqlayıb:

“Dünya bu düşergeden xebersiz idi. Serpantinkada ne sovet, ne insanlıq, ne de dini qanunlar işlemirdi. Bu düşergeni idare edenlerin öz qanunları var idi. Serpantinka tekce güllelenme düşergesi deyildi. Bu düşergede hemçinin uzun müddete sürgüne gönderilenler de saxlanılırdı. Amma düşergenin celladları üçün bunun ferqi yox idi. Kimi ne vaxt isteyirdiler, o vaxt da gülleleyirdiler. Güllelenme prosesi yalnız geceler heyata keçirilirdi. Gece saat 12-den sonra barakın qapısını açırdılar, beş nefer çıxarıb aparırdılar. Proses zamanı erazideki iki traktorun müherriki işe salınırdı ki, etraf qesebe ve kendlerde ateş sesleri eşidilmesin. Belelikle, seher açılana qeder barakdan mehbusları beş-beş çıxararaq gülleleyirdiler. Meyitler etrafdakı axar çaya atılırdı, ve ya mehbusların özleri qazdığı xendeklere doldurulurdu. Ümumiyyetle, Serpantinkadan danışarken heç bir insanlıqdan söz açmaq mümkün deyil. Belke de meşelerde yaşayan vehşi bir heyvanı hemin düşergede saxlasaydılar, bir ay dözmezdi...”

Arxiv senedlerinde ve şahidlerin ifadelerinde düşergenin reisi Stepan Qaraninin adı xüsusile diqqet çekib. Aleksandr Çernov bildirib ki, Stepan Qaranine bütün dövrlerin en amansız celladı adını vermek olar:

“Qaranin insan cildinde görünen vehşi bir yırtıcı idi. Onun erazide, yaxud da baraklarda görünmesi bir neçe deqiqe erzinde bir neçe neferin güllelenmesi demek idi. En adi şeylere göre o, tapançasının tetiyini çekmeye tenbellik etmezdi. O, gün erzinde en azı 10-15 ölüm hökmünü özü icra edirdi. Güllelenmeni icra eden diger emekdaşlar bir-iki ateşle “meseleni” hell

<< 1 [2] 3 >>