Dünyada hibrid, assimetrik “müharibelerin” qızışdığı dövrde dövletler tesir vasitesi ve “silah” kimi sanksiyalardan daha geniş istifade etmeye başlayıblar. ABŞ ve Avropa Birliyi bu “silahdan” daha geniş istifade edir, amma elde edilen neticeler saksiya siyasetinin effektliyini sual altına qoyur. Sanksiyalar müxtelif sesbeblerden elan edilir, esasen de, ilk baxışdan celbedici görünen haqq ve hüquqlar çetiri altında iqtisadi-siyasi maraqlar temin edilmeye çalışılır.
Dünyada en çox sanksiya tedbiq edilen iki ölke var (Şimali Koreyanı çıxsaq, o klassik anlamda ölke deyil, tarixi hadiselerin ve böyük güclerin savaşının neticesinde yaranan anlaşılmazlıqdır) – Rusiya ve İran. Bextimiz ele “getirib” ki, her iki ölke bizim en böyük qonşularımızdır, her iki ölke hele de Azerbaycanın müsteqilliyini ve Dövlet olmasını hezm ede bilmeyen dövletlerdir. Kollektiv Qerbin her iki ölkeye qarşı sanksiya siyaseti, açığı, fiaskoya uğrayıb, effekt vermir, tam tersi, her iki ölkenin daxilinde anti-Qerb “koalisiyasının” yaranmasına sebeb olur, netice etibarı ile de her iki ölkede esen “anti-Qerb” küleyi, ister-istemez, Azerbaycana da tesir edir.
Kollektiv Qerbin Rusiya ile münasibetlerinin ela, sonra ise yaxşı olduğu 90-cı illerde Rusiyada olan liberal abu-hava Azerbaycana da müsbet tesir edirdi. Yeni, Qerble Rusiyanın daha sıx emekdaşlıq etmesi, daha yaxın olması Şimal qonşumuzun davranışlarına da müsbet tesir edirdi. Başqa sözle desek, sanksiya qoymaqdansa daha sıx emekdaşlıq etmek Rusiyanın müsbet anlamda deyişmesine xidmet etmiş olardı. Bu anlamda qırılma nöqtesi 2007-ci ilde Münxende baş tutan Tehlükesizlik Konfransı oldu. Putin son 7 illik hakimiyyeti dövründe Qerble bütün yaxınlaşma cehdlerinin boşa çıxdığını elan edib emekdaşlıqdan konfrantasiyaya keçidin baş vereceyini söyledi. Sebeb kimi de NATO-nun Şerqe genişlenmesini, Rusiyanı her addımda alçatmaq istediklerini söyedi. Putinin haqlı olub-olmadığı başqa mövzudur, amma Qerbin en böyük sehvi o oldu ki, vaxtından çox-çox evvel

[1] 2 3 >>