Durmadan üzerimize gelecek...

Yegane hedefi yıxıb talamaq, kor etmek, sağlam düşünme qabiliyyetini exz edib elinde neyin varsa onu almaq olacaq.

Uğruna hedefleyerek yaşadığın her iki dünyanı elinden qesb etmek olacaq hedefi...

Tek çare sadece cildlerle kitabları deyil, etrafını, insanları, toplumu, bütün kainatı vereq vereq oxuyub çıxarmağa çalışdığımız ibretleri tepeden dırnağa hekk ederek, ruhunu onun isteklerine teslim etmemek.

“Tehslin bahalı olduğunu düşünürsünüz. O zaman cehaletin bedelini hesablayın” deyir Sokrat.

Oxumaq, qurtuluşun sadece başlangıcıdır. Ama tekce onunla da iş bitmir elbette. Her an gücüne inandığın “oxu!” emrinin bütün teleblerini, en ince tefferrüatına qeder düşünüb yerine getirmekle mümkün olacaq.

Yoxsa üzerimize bağıra bağıra gelecek! Ama mütleq gelecek...Hemin o bedelini hesablamadığımız xesteliyin daşıyıcıları...

Aileni, nesli, cemiyyeti, sağlam tehsili, exlaqi deyerleri qorumadan heç bir qurtuluşa nail olunmayacağının bilinmesi labüddür. Bu labüdlüyü o bilir, ancaq biz bilmirik. Onun hedefleri arasındadır bunun bilinmemesi...Mehz o zaman üzerimizde qelebe çalacağına inanır.

İnsan cildinde mahirane bir şekilde aramızda dolaşaraq isteklerinin heyata keçmesi üçün var gücü ile çalışacaq. Onun çalışdığı qeder biz çalışsaq nelerin müyesser olacağını bele texeyyüle getirmek zor...

Bir gün elinde qelem çıxacaq qarşımıza...
Bir gün tebessümü ile çıxacaq qarşımıza...
Bir gün şirin dili, saxta nevazişi ile çıxacaq qarşımıza...

Amma mütleq çıxacaq...