yaxınlaşıb:
"Patron! Seni tebrik edirem! Heç incitmeden adamı ve qızının könlünü xoş etdin ve qarınlarını doyurdun. Heç kime göstermeden de cibine pul da qoyub yola saldın. Allah razı olsun! Ne yaxşı adamsan sen, Allah sayını artırsın!" dedim.
"Sağol!"-dedi simitçi.
"Ona demedim ama, o menim ibtidaiden sinif yoldaşımdı. Men onu tanıdım, o meni tanımadı ama. Sabah gelince deyecem. İndi desem utanar ve üzüler işe gelmez deye demedim. Biz normal orta mektebe gederken onu atası özel kolleclerde oxutmuşdu. Çox zengin bir ailenin uşağı idi. Sinifde her kes ona qibte ile baxardı. Allah bilir ne oldu, başına ne işler geldi. Ne olduğun değil, ne olacağın önemli. Yeter ki, içindeki insanlık yaşasın.”-deyerek boynu bükük susdu simitçi.

"Nezaket qar kimidir, örtdüyü her şeyi gözelleşdirer" deyir Halil Cibran.

O ise insanın elindedir...Esl xarakter sahibi insanın. Sıradan deyil.

<< 1 [2]