qalır.

Neft pullarının axdığı paytaxt Bakı Xezer denizi hövzesinde Dubay olmağa çalışır. Azerbaycandakı kend heyatı ise esrler evvel nece idise, bu gün de o cürdür: evlerde çörek bişirilir, sahelerde qoyun otarılır, çay süfresi enenesi de öz yerinde.
Buraları piyada dolaşır, kend heyatını nece yaşaya bileceyimi düşünürem.

Şeki. Azerbaycanın Qafqaz dağlarının eteyinde yerleşen daha bir dayonu. Bakıdan qerbde yerleşen bu şehere avtomobille 5 saata çatmaq olar. Paytaxt Bakının hüdudlarından çıxsıqdan sonra sehralıq erazi tedricen itir. Meşelerle ehate olunmuş tepeler, üzüm bağları gelir. Yol kenarındakı tarlalarda yerli oğlanlar işleyir. Elbette ki, eger ne vaxtsa Provansda samovarlar satılsaydı ve onun yollarında Sovet dövründen qalmış yük maşınları keçseydi, bu eraziler artıq yoxa çıxmış Provansı xatırladardı.
Azerbaycan Rusiyanın “ayı ağuşu”ndan 1991-ci ilde yaxa qurtarıb.

Şekinin tarixi merkezi qedim İpek Yolu ile bağlı maddi irsine göre 2019-cu ilin iyulunda UNESCO-nun Ümumdünya İrsi siyahısına daxil edilib.
Qedim karvansaranın bağında, tağların altında oturmuşam. Bir zamanlar tacirler burada metal, keramika ve ipek memulatları satırlarmış. Daha sonra Şeki xan sarayına daxil oluram. Otaqlar İran xalçaları ile bezedilib. Bu xalçalar Yaxın Şerq, Hindistan ve Çin ile geometrik islam ve menzereli Qerb enenelerinin dekorativ qarışığıdır.

Medeniyyetlerin toqquşması bazarın yaxınlığında yerleşen kafede de davam edir. Kafenin sahibi üzüme gülümseyir ve bu zaman onun qızıl dişleri parlayır. O, mene yemeklerinin adlarını sadalayır: Merkezi Asiya metbexine aid olan quzu etinden yemek, rus borşu, Şerqin pelmenisi hesab edilen düşbere ve onların yanında stekanda verilen ayran. Yerli şirniyyata gelince ise... qozdan hazırlanmış şirin Osmanlı paxlavası teklif olunur. Beli, görünür Şekide diş hekimleri çoxdur...

Atmosferi deyişmek üçün Kiş kendine yollanıram. Texminen 3 mil mesafeni piyada gedirem. Şeki şeheri tedricen arxada qalır. Onu meşeler evez edir.

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>