Gelin, kişi kimi danışaq. Kimse arvadınızı, qızınızı söyse, neylersiniz?..

Elbette, eliniz çatsa, en yaxşı halda ilk növbede tepiyin altına salıb, qol-qabırğasını sındırar, sir-sifetini xeşile dönderersiniz. Yalvarsa, p.. yemişem, qelet elemişem dese, buraxa bilersiniz. Üzr istemese, öldürmeye de haqq edirsiniz. Amma her şerefsizin qanını tökmek de ağıllı iş deyil, çünki ağır cezası var...

Eliniz çatmasa, gözlemekden ve dözmekden başqa çareniz qalmayacaq. Anonim söyüşler bele, insana pis tesir edir. Söyüşün haradan, kimden geldiyini bilmesen de, o söyüş söyen ağzı tapıb, dişlerini memnuniyyetle qarnına tökmek keçir üreyinden...

Keçirem meselenin rasional, praqmatik yönüne. Terbiyesiz, exlaqsız, namussuz küçe uşağı olduğun aydındır. Çünki namusu olan bilir ki, başqasının arvadını-qızını söyende, en azı o da seninkini söyecek. Demeli, binamusdur, çünki bunu hesablamır, ya da vecine almır. Heç olmasa azacıq da olsa ağlın olsun. Söydüyün obyektin imkanlarını, elinin neçe kilometre çatdığını hesabla. Bil ki, seni yerin deşiyinden de olsa tapdırar. Yox, bu oğlan heç neden qorxmur, mübarize aparır, zırt-pırt...

E, danqalaq, heç olmasa ondan qorx ki, ananı-bacını, arvadını-qızını tutub zorlatdırarlar. Beş-on manat müqabilinde o qeder anasının emceyini kesen var ki. Senin imkanın divar dalından söyüş söymeye çatır, onlarınkı çox şeye. Hele sağ ol de ki, bacardıqları her şeyi etmirler. Çünki senin qeder axmaq deyiller. Ağıllı adamlarla ise ağıllı mübarize aparmaq lazımdır...