Başqaları pozitiv olmadığına göre, onlar bu uğurları qazana bilmeyibler. Eger başqaları öz heyatlarından gileylenmek evezine gedib pozitiv olsaydılar (meselen, aya 200 manat verib ingilis dili müellimi tutsaydılar) onda bele olmazdı, onlar da Parise gede bilerdiler.

Marks bu fenomene sinfi şüur adını qoymuşdu. Zaten klassik sol nezeriyyeçi ve inqilabçılara göre xırda burjuaziyanın sinfi şüuru çetin formalaşır. Onlar “qazandıqca” hakim sinfin, “itirdikce” hakim sinfin yerine gelmek isteyen başqa sinfin terefinde dayanırlar. Bir daha qeyd edek ki, bunun insanların xasiyyetlerine heç bir aidiyyatı yoxdur – onlar sadece olaraq mentiqli olanı, başqa sözle rasional olanı seçirler (bu meqamda rasionallıq anlayışının ne qeder mehdud olduğunu, teriflere bağlı olduğunu görmek olur). Xırda burjuaziyanın faciesi budur ki, onlar veziyyetin her zaman bele olacağına güman edirler. Onlar sadelövhcesine inanırlar ki, her zaman eger pozitiv olsan ve işlesen, onda her şey yaxşı olacaq. Yox, eger neqativ olsan, gileylensen, naşükürlük elesen, üzün gülmese, onda sen heç vaxt New Yorkda şekil çekdirmeyeceksen. Bezen bu, öz emeklerine heç bir aidiyyatı olmayan nailiyyetlerine beraet qazandırmaq üçün de işe yarayır. Hetta bezileri o qeder derine gedirler ki, oturub kitab da yazırlar bu barede. “Nece xoşbext olmaq olar?”, ne bilim, “uğurun açarı nededir?”, ve s. Meseleye birbaşa aidiyyatı olmayan bir haşiye de çıxaq. Eslinde xırda burjuaziyanın uğurlu nümayendeleri istehlak cemiyyetinin özeyini teşkil etdiyinden onların verdiyi mesajların çoxu dinin mesajlarına benzeyir: başını aşağı sal işini gör ve şikayet eleme. Niye? Çünki sen başını aşağı salıb işini görmesen ve şikayet elesen, onda hakim sinfin yaşamağına mane olacaqsan. Sen hem onların sahib olduğu istehsal prosesini pozursan, hem pozitiv olub çoxlu şoppinq etmirsen, hem de adamların zehlesini tökürsen. Biraz da şikayetlensen düşünmeye başlaya bilersen ve her şeyin zibili çıxa biler.

Bu ehkamlar esasen Azerbaycan

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>