Son heftelerde Rusiya ardıcıl olaraq Türkiye-destekli qüvvelerin nezaretindeki erazilere hücumlar teşkil edir. Vurulan hedefler esasen yanacaq tedarükü, ticaretle elaqeli hedeflerdir. Yeqin ki, Rusiya bu hücumlarla hemin erazilerde yanacaq ve erzaqın qiymetinin artmasına, dolayı yolla iqtisadi güzeranın pişleşmesine çalışır. Fikrimce, bu da esasen iki neticeye hesablana biler: 1. hemin erazilerde yaşayan ehalinin Türkiyeye qarşı narazılığını artırmaq; 2. oradakı ehaliye Rusiya ile (Esed ile) sövdeleşme olmadan normal yaşayış olmayacağını göstermek.

Fikrimce, Suriyada en böyük problem iki qeyri-beraber güc arasında uzunmüddetli hessas balansın yaradılmağa çalışılmasıdır. Türkiye-Rusiya uzun iller dayanıqlı ola bilecek balans yarada bilmezler. Terefler eyni anda hansısa münaqişede müeyyen müddetde iştirak edib, öz gücünü gösterib uğurlu neticeler elde ede biler. Ancaq, Türkiyenin Rusiyanı uzun iller hansısa müqavileye sadiq qalmağa mecbur edecek rıçaqları demek olar ki, yoxdur. Xüsusile, nezere almaq lazımdır ki, Suriyada hava üstünlüyü Rusiyadadır, türk qırıcıları hemin erazilerde istifade edile bilmir. Rus qırıcıları ise çox böyük ferq yaradır. Qısacası, hem herbi-texniki, hem de strateji üstünlük Rusiya terefdedirse, onda Kreml niye hansısa kağıza sadiq qalsın ki? Ona göre de mence, Suriyadakı türk-rus ortaq müzakireleri, patrulları ve s. hamısı epizodikdir, vaxt uzadılmasıdır ve heç bir ciddi netice vere bilmez.

Türkiyeye geldikde ise, Türkiyenin hem monarxiya, hem de cümhuriyyet boyu en effektiv xarici siyaseti Qerb-Rusiya arasında mübarizeden faydalanmaq olub. Bir dövre qeder Türk hökumeti Suriyada da eyni siyaset xettden, yeni ABŞ-Rusiya arasında reqabetden istifade edib, müeyyen uğurlar qazanmışdı. Ancaq, hazırkı situasiyada hemin siyasetin kesersiz olduğunu, Ankaranın ABŞ-Rusiya arasında sıxışıb qaldığını görürük. Melum olduğu kimi ABŞ kürdleri destekleyir, Rusiya da kürdler olduqca Türkiye-ABŞ arasında Suriyada emekdaşlığın mümkün olmadığını bilir ve

[1] 2 >>